اولین مطالعه کامل دی ان ای یک مصری باستان نشان داده است که او احتمالا یک سفالگر مشهور بوده, که به طرز عجیب و با شکوهی دفن شده است. اسکلت یک مرد میانسال که بین ۴۵۰۰ تا ۴۸۰۰ سال پیش زندگی می کرده، در یک گلدان سرامیکی در مقبره ای که در دامنه تپه ای در نویرات، حدود ۲۶۵ مایلی جنوب قاهره، کنده شده بود، پیدا شد. او در دوران سلسله چهارم، دوران مهمی که اولین و بزرگترین اهرام ساخته شدند. تحت سلطنت فراعنه هایی مانند خوفو و خفرع، زندگی می کرده است.
تاکنون تعیین توالی دی ان ای در مصریان باستان دشوار بوده است زیرا فرآیند مومیایی کردن، این مولکول ظریف را از بین می برد. با این حال، دفن این مرد قبل از اینکه مومیایی کردن به یک روش استاندارد در مصر تبدیل شود، انجام شده. و در عوض، بدن او در شرایط گرم و خشک بیابان حفظ شده است. این امر به متخصصان بریتانیایی از موسسه فرانسیس کریک و دانشگاه جان مورز لیورپول اجازه داد تا دی ان ای را از ریشه دندان او استخراج کنند.
بقایای جسد
بقایای جسد علائم شدیدی از آرتروز را نشان می‌داد. و نشان می‌دهد که او سال های زیادی را با دست ها و پاهای کشیده و سرش خم شده، روی یک سطح سخت نشسته بوده است. جوئل آیریش، استاد انسان شناسی دندانپزشکی و باستان‌شناسی در دانشگاه جان مورز لیورپول، گفت: «اگرچه این سرنخ ها تصادفی هستند، اما به سفالگری، از جمله استفاده از چرخ سفالگری، اشاره دارند که تقریبا در همان زمان به مصر رسیده است.» «با این اوصاف، دفن او در قشر طبقه بالایی از جامعه برای یک سفالگر که معمولا چنین رفتاری با او نمی‌شود، انتظار نمی رود.»
«او در مراسم خاکسپاری دفن شده است که متعلق به قشر طبقه بالای جامعه است. کسی تمام کارها را انجام داده تا او را در یک مقبره سنگی قرار دهد. او در یک ظرف سفالی بزرگ بود. این نکته با این واقعیت که او زندگی فیزیکی فوق‌العاده سختی داشته است، در تضاد است.»
«شاید او به طرز خارق‌العاده‌ای ماهر یا به اندازه کافی موفق بوده که جایگاه اجتماعی خود را ارتقا دهد.» دی ان ای این مرد نشان داد که بیشتر تبار او از شمال آفریقا آمده اند. اما حدود ۲۰ درصد او به افراد باستانی از هلال حاصلخیز منطقه ای از غرب آسیا که شامل کشورهای امروزی مانند عراق، ایران و اردن می‌شود مربوط می‌شود.
آمیختگی جمعیت
اگرچه شواهد باستان شناسی نشان داده است که ارتباطات تجاری و فرهنگی بین مصر و هلال حاصلخیز وجود داشته است. این اولین مدرکی است که نشان می‌دهد جمعیت ها با هم درآمیخته اند.
محققان حدس زده‌اند که این مرد ممکن است یکی از اولین کسانی بوده باشد که از چرخ سفالگری استفاده کرده است. چرخی که در بین النهرین اختراع شد و سپس توسط سلسله چهارم به مصر آورده شد. قبل از آن، سفال ها با روش مارپیچ ساخته می‌شدند. بنابراین ممکن است جایگاه والای او در هنگام مرگ با توانایی او در استفاده از فناوری جدید مرتبط بوده باشد.
اسکلت او در سال ۱۹۰۲ از زیر خاک بیرون کشیده شد. و به موزه جهانی لیورپول اهدا شد. جایی که بعدها از بمب گذاری‌های بلیتس که بیشتر مجموعه بقایای انسانی موزه را نابود کرد، جان سالم به در برد.
لینوس گیردلند فلینک، مدرس زیست مولکول های باستانی در دانشگاه آبردین و محقق مهمان در جان مورز لیورپول، گفت: «این فرد سفری خارق‌العاده را طی کرده است. او در دوره ای بحرانی از تغییر در مصر باستان زندگی کرد و درگذشت.»
«ما اکنون توانسته ایم بخشی از داستان این فرد را روایت کنیم. و دریافته ایم که بخشی از تبار او از هلال حاصلخیز آمده است، که این امر اختلاط بین گروه‌ها را در این زمان برجسته می‌کند.»
بیشتر بخوانید:
حوروس از قدیمی ترین خدایان باستان
آدلین مورز جیکوبز، پژوهشگر مهمان در جان مورز لیورپول، افزود: « این یافته بسیار جالب بود زیرا ما از باستان شناسی می‌دانیم که فرهنگ مصری و هلال حاصلخیز برای هزاران سال بر یکدیگر تاثیر گذاشته اند. شیوه‌های کشاورزی و کالاهای گرانبها به اشتراک گذاشته می‌شدند و اولین سیستم نوشتاری تقریبا همزمان با تاثیرپذیری از یکدیگر پدیدار شد.»
