پژوهشگران معتقدند که بشریت تنها چهار سال دیگر با متحول کننده ترین جهش خود فاصله دارد و تا سال ۲۰۲۹ به «سرعت فرار از طول عمر» دست خواهد یافت. سرعت فرار از طول عمر (LEV) یک سناریوی فرضی است که در آن سرعت پیشرفت پزشکی از روند پیری پیشی می‌گیرد و منجر به افزایش مداوم امید به زندگی می‌شود.
این ایده بحث برانگیز مدت‌هاست که بحث‌هایی را در محافل فناوری و علمی برانگیخته است. و بسیاری از متخصصان پیری شناسی و متخصصان عمر هشدار می‌دهند که علم هنوز به دستیابی به چنین دستاوردی نزدیک نشده است. در مطالعه اخیر، محققان خاطرنشان کردند که اگرچه برخی از درمان‌ها عمر حیوانات را افزایش داده‌اند، اما تعمیم این نتایج به انسان‌ها همچنان یک چالش بزرگ است. چارلز برنر بیوشیمیست که به عنوان «شکاک طول عمر» شناخته می‌شود، نسبت به هیاهوی پیرامون ادعاهای شکست پیری و نظریه‌های افزایش آن هشدار داده‌اند. او گفت است، ما نمی‌توانیم پیری را متوقف کنیم و نمی‌توانیم از ژن‌های طول عمر برای جوان ماندن استفاده کنیم زیرا پیر شدن یک ویژگی اساسی زندگی است.
چالش‌های اجتماعی-اقتصادی
پیشرفت های بسیاری نیز در زمینه زیست شناسی شبیه سازی صورت گرفته است. که یکی از دلایلی است که قرار است در پنج سال آینده در سرعت فرار از آن پیشرفت زیادی داشته باشیم. حتی اگر سرعت فرار از طول عمر تا سال ۲۰۲۹ از نظر فنی امکان پذیر باشد. کارشناسان هشدار می‌دهند که دسترسی گسترده به آن می‌تواند به دلیل چالش‌های اجتماعی-اقتصادی و اخلاقی محدود شود. فناوری مورد نیاز برای افزایش طول عمر به این روش، مانند برنامه ریزی مجدد ژنتیکی، پزشکی دقیق یا نانوربات‌ها، گران است. و هنوز تا حد زیادی در مرحله آزمایش قرار دارد.
پیشرفت‌های پزشکی به طور قابل توجهی امید به زندگی را بهبود بخشیده‌اند. اما دستیابی به سرعت فرار از عمر به معنای دستیابی به جاودانگی نیست. بر اساس تمام این ادعا ها آغاز دهه سی، شروع یک رابطه بسیار متفاوت با پیری میباشد. رابطه ای که در آن مرگ بر اثر پیری دیگر نقطه پایانی زندگی بشر محسوب نمیشود. آیا این به آن معناست که آینده بسیار جذاب و روشنی در انتظار بشریت است؟
بیشتر بخوانید:
