محققان از پرندگان زنده برای آزمایش روشی ۵۰ ساله برای تخمین سرعت دایناسورها از روی ردپاهای فسیلی آنها،استفاده کردند.
شاید یک پرنده‌ی تپل که با سرعت در مسیری گِلی حرکت میکند، تشبیه کاملی برای یک دایناسور سریع که در حال دویدن است به نظر نرسد، اما وقتی صحبت از بازسازی حرکت دایناسورها می‌شود، این مقایسه ایست صحیح- مقایسه‌ای که نیاز به اصلاح یک روش کلیدی دیرینه‌شناسی را نشان می‌دهد.
استخوان‌ها و سایر مواد بیولوژیکی ممکن است در مورد آناتومی حیوانات منقرض شده به ما اطلاعاتی بدهند. ردپاهای فسیل‌شده اما، حیوانات را زنده می‌کنند. ردپاهای آنها سوابق مستقیمی از رفتار باستانی آنها را نشان می‌دهد، و رسوبات، تکه‌ای از دنیایی است که زمانی این حیوانات در آن پیمایش می‌کردند. از دهه ۱۹۷۰، دانشمندان از این نوع ردپاها برای تخمین سرعت راه رفتن و دویدن دایناسورها استفاده کرده‌اند. تخمین سرعت آنها به لطف یک معادله استاندارد که سرعت یک دایناسور را به طول گام و ارتفاع لگن آن و همچنین قدرت گرانش در اینجا بر روی زمین مرتبط میکند، انجام شد.
با این حال، این معادله بر اساس نحوه‌ی راه رفتن پستانداران بود، نه پرندگان که تنها بازماندگان دایناسورها هستند. علیرغم نگرانی‌های دیرینه در مورد دقت این معادله و معادلات مشابه، آنها هنوز هم به طور گسترده در این زمینه برای ارائه ادعاهای دقیق در مورد حرکت دایناسورها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
مرغ شاخدار
برای آزمایش این معادلات در آزمایشگاه، گروهی به رهبری محققان دانشگاه جان مورز لیورپول، مسیرهایی پوشیده از گل با غلظت‌های مختلف ایجاد کردند. سپس آنها حرکت دو مرغ شاخدار کلاه‌پوش را در حالی که دراین مسیر گلی راه میرفتند با استفاده از دوربین ضبط کردند. در مرحله بعد، تیم سرعت واقعی راه رفتن پرندگان را که در ویدیو ضبط شده بود، با سرعت راه رفتن مبتنی بر معادله ای که از ردپای پرندگان محاسبه شده بود، مقایسه کردند. در مقایسه با سرعت اندازه‌گیری شده توسط ویدیو، معادلات صرف نظر از غلظت گل، همواره سرعت مرغ شاخدار را بیش از حد تخمین می‌زدند.
ممکن است دلایل مختلفی برای بروز این اختلاف وجود داشته باشد. اولاً، این معادلات برای حیواناتی که روی یک سطح جامد راه می‌روند طراحی شده‌اند. در حالی که سطوحی که ردپاهای فسیلی روی آنها وجود دارد، باید از همان ابتدا انعطاف‌پذیرتر بوده باشند تا بتوانند ردپا را حفظ کنند. علاوه بر این، معادلات فرض می‌کنند که گام‌های بلندتر به طور خودکار سرعت راه رفتن سریع‌تری را به همراه دارند. با این حال، محققان مواردی را ثبت کرده‌اند که در آنها سرعت راه رفتن مرغ‌های کلاه پوش شاخدار تغییر میکند. در حالی که طول گام‌ها ثابت می‌ماند.
بیشتر بخوانید:
پایان عجیب دایناسور محافظت شده
به گفته محققان، تجزیه و تحلیل ردپاهای دایناسورها از دریچه نزدیک‌ترین نوادگان زنده آنها می‌تواند تصویر واضح‌تری از نحوه حرکت این موجودات باستانی ارائه دهد. این نتایج همچنین ممکن است به لزوم محدود کردن معادله استاندارد قدیمی به ادعاهای کلی در مورد حرکت حیوانات اشاره داشته باشد. نه بازسازی‌های خاص از نحوه راه رفتن یک دایناسور خاص.
