تلومرها توالی هایی در انتهای کروموزوم ها هستند که با هر تقسیم سلولی کوتاه تر شده و میزان عمر سلول ها را تعیین می کنند. تلومرها نقشی اساسی را در ثبات و کنترل تقسیم سلولی ایفا می کنند. و مانع از دست رفتن اطلاعات ژنتیکی ضروری در طول تقسیمات سلولی می شوند. تلومرهای کوتاه یک نشانگر زیستی برای تقلیل تندرستی و مرگ زودهنگام هستند. محققان می گویند طول تلومرها با پیری، یا بیماری های قلبی عروقی، سکته مغزی، سرطان، زوال عقل ، پوکی استخوان، فیبروز مفاصل، دیابت و بسیاری موارد دیگر ارتباط تنگاتنگ دارد.
افزایش سن و تلومرها
به طور کلی، تلومرها با افزایش سن افراد کوتاه می شوند. اما زیست شناسی تلومرها پویا است و تلومرها می توانند همان گونه که کوتاه می شوند افزایش طول هم پیدا کنند. در یک تحقیق آینده نگر، مرگ و میر در بیش از ۶۰۰ فرد مبتلا به بیماری های قلبی و عروقی نشان داد که در صورت افزایش طول تلومر در طی پنج سال اول، مرگ و میر کمتری در چهار سال بعدی مشاهده شده است. برای مثال، در آن دسته از بیمارانی که طول تلومرهایشان کاهش پیدا کرده بود، مرگ و میر بالاتری رخ داده است. گروه شرکت کنندگانی که تلومرهای آنها بیش از همه کوتاه تر شده بود، ۴۵ درصد میزان مرگ و میر داشته. در حالی این میزان برای شرکت‌کنندگانی که تلومرهایشان بیشتر از گروه های دیگر طولانی‌تر شده بود، تنها ۱۱ درصد بوده است.
بیشتر بخوانید:
بیماری هایی که سگ ها قادر به تشخیص آنها هستند
بررسی سیستماتیک مداخلات مدیتیشن در زیست شناسی تلومرها نشان می دهد مدیتیشن ممکن است با کاهش نشخوار فکری، و تسهیل ارزیابی های شناختی و سازگاری هیجانی به مقابله با تاثیرات مخرب استرس بر سلامت سلولی و کروموزمی کمک کند. محققانی که آزمایش های فوق را انجام داده اند بر این باورند که مدیتیشن باعث افزایش تولید آنزیم تلومراز می شود. همان آنزیمی که مسئول حفظ طول تلومر می باشد.
