کشتی تایتانیک در اولین سفر خود در ۱۰ آوریل ۱۹۱۲، ساوتهمپتون انگلستان را با بیش از ۲۲۰۰ سرنشین به مقصد نیویورک ترک کرد. تایتانیک تنها چهار روز بعد و در ساعات آخر شب در جنوب جزیره نیوفاندلند به یک کوه یخی برخورد کرد و در آب های دو درجه زیر صفر اقیانوس اطلس شمالی غرق شد که در طی آن ۱۵۱۷ نفر از ۲۲۲۳ مسافر و خدمه کشتی کشته شدند. آن شب عواملی متعددی برای وقوع آن فاجعه ناگوار دست به هم داده بودند، اما شاید بدشانسی بزرگترین آنها بود چرا که برخورد کشتی با یک کوه یخی در حال حرکت آن هم در آب های بیکرانی مانند اقیانوس اطلس چیزی جز شوربختی نیست.
کوه یخی که با تایتانیک برخورد کرد در تابستان ۱۹۰۹ یعنی درست همان سالی که ساخت تایتانیک آغاز شد از یخچال های قطب شمال جدا شده بود. و به سمت آب های شمال اقیانوس اطلس آغاز به حرکت کرده بود. این کوه یخ قبل از شروع به ذوب شدن بیش از ۳ کیلومتر عرض و ۳۰ متر ارتفاع داشت. و به اندازه ای بزرگ بود که اگر همه اهرام مصر را در کنار هم می چیدند از آن کوچکتر می شد.
جریان اقیانوسی لابرادور
این توده یخی به مدت سه سال در آب های قطب شمال در حرکت بود. سپس با جریان اقیانوسی لابرادور که آب یخ زده قطب را به جریان های گرم جنوبی می برد، راهی مقصد نهایی خود شد. بیشتر کوه های یخ در اولین سال شکل گیری خود ذوب می شوند. تنها تعداد انگشت شماری از آنها دو تا سه سال دوام می آورند. زیرا در نهایت، جریان لابرادور با آب های گرم گلف استریم، که مانند یک آب گرمکن اقیانوسی عمل می کند، برخورد می کنند. تنها یک درصد از کوه‌های یخ نیمکره شمالی از این منطقه گرم جان سالم به در می‌برند. و در نهایت، از هر چند هزار توده تنها یک مورد می‌تواند به مدار ۴۱ درجه عرض جغرافیایی شمالی برسد. همان عرض جغرافیایی که کشتی‌های اقیانوس پیما مانند تایتانیک آن را برای رسیدن به نیویورک طی می کنند.
این رویداد به قدری شناخته شده است که موضوع فیلم‌ها، کتاب‌ها، نمایشگاه‌های موزه، محصولات مصرفی و برنامه‌های ویژه تلویزیونی شده است. اما چیزی که به راحتی فراموش می شود این است که چقدر نزدیک بود که اتفاق اصلا نیفتد. آن کوه یخی پس از ورود به آن منطقه، احتمالاً یک یا دو هفته برای ذوب شدن کامل بیشتر نداشت اما از بخت بد روزگار درست در نقطه برخورد با تایتانیک قرار گرفت.
علاوه بر بدشناسی تایتانیک خطای انسانی نیز در وقوع فاجعه سهیم بود. سرعت بالای کشتی در آن مسیر شناخته شده یخی، عدم استفاده از دوربین در دیده بانی و نداشتن تعداد کافی قایق های نجات از عوامل اصلی زیاد بودن تعداد قربانیان آن حادثه بودند.
بیشتر بخوانید:
