هنگامی که کوه وزوویوس در سال ۷۹ پس از میلاد فوران کرد. تقریباً دو هزار نفر در شهر باستانی پمپئی در دام جریان های عظیم خاکستر و آتش افتاده و جان باختند. با گذشت نزدیک به ۱۹۵۰ سال از آن فاجعه، باستان شناسان با جستجو و انجام اکتشافات جدید در لایه های آوار، همچنان در حال پرده برداری از رازهای تاریخی این شهر باستانی هستند. یکی از سوال هایی که تاکنون زیاد به آن پرداخته نشده بود این است. که بر سر ساکنان پمپئی که از آتشفشان وزوویوس جان سالم به در بردند چه آمد. اکنون محققان جواب هایی برای این سوال دارند.
در زمان فوران وزوویوس، پمپئی بین ده هزار تا بیست هزار جمعیت داشت. بقایای بیش از هزار قربانی پیدا شده است و ممکن است تعداد بیشتری در حومه شهر هنگام فرار از بین رفته باشند. با وجود این، به نظر می رسد که اکثر ساکنان از این فاجعه جان سالم به در برده اند. اکنون، یک مطالعه جدید نشان می دهد که برخی از ساکنان که توانایی مالی برای اسکان مجدد در شهرهای دیگر را نداشتند. مجبور شدند به خرابه های پمپئی بازگردند.
آتشفشان و گنج
در حالی که اکثر ساکنان پمپئی توانستند از فوران آتشفشان جان سالم به در ببرند، اما در دهه های گذشته زندگی پسا فاجعه این بازماندگان به اندازه کافی مورد توجه عمومی قرار نگرفته بود. چرا که از زمانی که ویرانه‌های پمپئی در اواخر قرن شانزدهم کشف شد. باستان‌شناسان عمدتاً بر روی نقاشی‌های دیواری، موزاییک‌ها، مجسمه‌ها و ساختمان‌هایی که تصویر منحصربه فردی از زندگی قرن اول ارائه می‌کردند، تمرکز کردند. اما در سال های اخیر توجه محققان به این بازماندگان معطوف شده و به دنبال آثاری از آنها در اسناد و کتیبه های باستانی هستند.
مورخان قبلاً این فرضیه را مطرح کرده بودند که ممکن است مردمانی پس از فوران آتشفشان، این شهر را اشغال کرده باشند. محققان بر این باورند که ساکنان سابق شهر ممکن است با افراد تازه واردی که در تلاش برای نجات گنجینه های ارزشمند از خرابه ها بودند همراه شده باشند.
حفاری‌های اخیر نشان داده است که بازماندگان پمپئی در طبقات بالای ساختمان‌هایی که در خاکستر مدفون شده بودند زندگی می‌کردند. آنها اتاق هایی را که در ابتدا در طبقه همکف بودند به سرداب هایی برای جاسازی شومینه، تنور و آسیاب تبدیل کردند. این جوامع حدود چهارصد سال در میان خرابه ها و آوار شهر زندگی کردند تا اینکه در قرن پنجم، این شهر در نهایت متروک شد.
مطالب مربوطه:
غار دورافتاده نروژی، گنجینه‌ای از حیوانات عصر یخبندان
بازماندگانی که به پمپئی بازگشتند، نمی‌توانستند اسکان خود را ادامه دهند. طبق گفته پارک باستان‌شناسی پمپئی، احتمالاً تازه‌واردانی به آنها ملحق شده‌اند که چیزی برای از دست دادن نداشتند. در ابتدا، این شهر ممکن است شبیه نوعی صحرای خاکستری بوده باشد، اما پس از گذشت زمان پوشش گیاهی جدید شروع به رشد کرده است. کارشناسان فکر می کنند ساکنان یک سبک زندگی بداهه و آنارشیک داشتند و اکثر آنها در میان آوارها به دنبال گنج می گشتند.
