در سواحل شمالی نروژ، غاری هست که بیش از ۷۵۰۰۰ سال برای انسان‌ها ناشناخته بود. این منطقه دورافتاده اکنون از قطب شمال به زیست‌شناسان سر نخ هایی می‌دهد. بقایای باستانی حداقل ۴۶ گونه جانوری به محققان کمک می‌کند تا گذشته زیست‌محیطی ناپایدار آخرین عصر یخبندان را دوباره بررسی کنند. یافته‌های این محققان در مطالعه‌ای که در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شد، به تفصیل شرح داده شده است.
در سال ۱۹۹۱، تلاش‌های حفاری یک شرکت محلی به طور غیرمنتظره‌ای یک رسوب به عمق ۴۲.۶ فوت را در داخل غار «آرن اوامگروتا» کشف کرد. آرن اوامگروتا و سیستم غاری بزرگتر «استورستینولا» تا زمان استخراج به طور طبیعی قابل دسترسی نبودند، اما تقریباً ۷۱۰۰۰ سال پیش، در آخرین عصر یخبندان، حیوانات به آن دسترسی داشتند.
محل حفاری غار
آرن اوامگروتا تا سال ۲۰۲۱ تقریباً به مدت ۳۰ سال تا حد زیادی ناشناخته باقی ماند. یک تیم
تحقیقاتی به رهبری دانشگاه اسلو و دانشگاه بورنموث سرانجام یک بررسی حفاری ترتیب دادند. سانه بوسنکول، نویسنده ارشد این تحقیقات میگوید: «ما به دلیل فقدان بقایای حفظ‌شده شواهد بسیار کمی از چگونگی زندگی در قطب شمال در این دوره داریم.
پس از ماه‌ها حفاری، بوسنکول و همکارانش سرانجام قدیمی‌ترین بقایای حیوانی شناخته‌شده این منطقه را فهرست‌بندی کردند. ظاهراً انسان‌ها تا دهه ۱۹۹۰ از آرنه اوامگروتا بازدید نکرده بودند، اما مشخص است که طیف وسیعی از گونه‌های دیگر از این غار استفاده می‌کردند که اغلب به عنوان آخرین محل پناه آنها بوده است.
در مجموع، محققان وجود استخوان‌های ۴۶ گونه مختلف از پستانداران، پرندگان و ماهی‌ها را تأیید کردند. این کشف شامل بقایای خرس‌های قطبی باستانی، پافین‌ها، ماهی‌های اقیانوس اطلس، گرازهای دریایی، نهنگ‌های سرکمانی و لمینگ‌های یقه‌دار (موش های قطبی) بود.
ناتوان شدن حیوانات در سازگاری با محیط
اگرچه این غار و مناطق ساحلی در آن زمان هنوز در عصر یخبندان به سر میبردند، اما به طور قابل توجهی گرمتر بودند. دما حتی به اندازه‌ای بالا بود که یخچال‌های طبیعی اطراف را ذوب و خانه‌ای برای جانوران از جمله گوزن‌های شمالی مهاجر فراهم نمود.
با این حال، این حیوانات نتوانستند آنطور که لازم بود خود را وفق دهند. آب و هوای گرم منطقه در ۷۵۰۰۰ سال پیش پایان عصر یخبندان نبود اما دما پس از آن بار دیگر کاهش یافت و دوره دیگری از یخبندان و صفحات یخی را آغاز کرد. بنابراین، حیوانات از بین رفتند، زیرا نتوانستند به اکوسیستم‌های مختلف مهاجرت کنند.
واکر و همکارانش امیدوارند با ادامه مطالعه این استخوان‌ها، به تلاش‌های حفاظت از حیوانات در بحبوحه گرمایش جهانی کمک کنند. جهانی که در آن ۱۲ درصد از گونه‌های نروژی در معرض تهدید طبقه‌بندی می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
