غار پرآو که در کرمانشاه در دل کو های زاگرس واقع شده یکی از ترسناکترین و صعب العبور ترین غارهای ایران می باشد. این غار انتهایی ندارد و انگار به هسته زمین می رسد. پرآو که گاه پرو نیز نامیده می شود در زبان محلی به معنای پرآب است. اطلاعات دقیقی از گذشته این غار در دست نیست. ولی در حال حاضر و با آب شدن یخ های زیرزمینی این غار پر از آب و حوضچه آب است. كوهستان پرو یا پراو در مجاورت شهر كرمانشاه واقع شده است و وسعتی حدود ۱۰۲۰ كیلومتر مربع دارد. بلندترین قله کوهستان پراو با ارتفاع ۳۳۵۷ متر با نام شیخ علی خان مشهور است.
مهم ترین و ژرف ترین غار خاورمیانه به عمق ۵۷۲ متر به نام غار پررو یا پراو در دامنه جنوبی قله قته چرمی واقع شده است. برای رسیدن به این غار در ابتدا باید بیش از ۳۰۰۰ متر از کوهستان پراو به سمت بالا صعود کرد. و سپس به دهانه طولانی‌ترین غار عمودی ایران می رسید. اولین کسانی که در دل این غار به اکتشاف پرداختند ایرانی نبودند. اما در سال ۱۳۷۲، دو کوهنورد کرمانشاهی توانستند ۱۲ روز را در این غار سپری کنند و تا پایان آن را بپیمایند. این غار به اورست غار های جهان مشهور است.
تاریخچه
سال ها قبل گروهی از مهندسان زمین شناسان انگلیسی که مشغول تحقیق در ارتفاعات زاگرس بودند، به دهانه یک غار برخوردند. این زمین شناسان با توجه به تجربیات و علم خود در مورد بافت زمین شناسی، به ویژه زمین شناسی این منطقه، احتمال وجود غاری بزرگ در این منطقه را مطرح کردند.
در سال ۱۳۵۰ بود که جان میلتون سرپرستی ۱۱ نفر از غارنوردان حرفه‌ای را بر عهده گرفت و همگی با تجهیزات حرفه ای غارنوردی خود به سمت کرمانشاه ایران سفر کردند. غارنوردان اولین کسانی بودند که جرأت کشف رازهای این غار بی انتها را به خود دادند. این گروه انگلیسی چند روز فعالیت در این منطقه داشتند و در نهایت توانستند به انتهای چاه ۲۶ و عمق ۷۵۰ متری غار برسند. و حوضچه ای گلی به طول ۵۰ متر را داخل غار ببینند. این انتهای سفر غارنوردان انگلیسی به کرمانشاه بود. این گروه تحقیقات خود را در همین جا متوقف کردند چون برای پیمودن ادامه غار به تجهیزات بیشتری نیاز داشتند.
غارنوردان روس
لهستانی‌ها در سال ۱۳۵۴ تصمیم گرفتند چالش نفوذ به غار پرآو را انجام دهند. اما این بار هم در نبرد بین غار و غارنوردان این پرآو بود که پیروز شد و لهستانی ها با پیشروی تنها یک متر بیشتر از انگلیسی ها کار خود را تمام کردند. پس از لهستانی ها نوبت به روس ها رسید تا به جنگ غار بروند. اما روسها هم چندان موفق نبودند و تنها توانستند به عمق ۴۰۰ متری غار برسند چون پس از ۴۰۰ متر هوای داخل غار امکان ادامه فعالیت را نمی داد.
بیشتر بخوانید:
حضور غارنوردان روسی آخرین تلاش غارنوردان دنیا برای کشف و دیدن انتهای این غار بود. تا اینکه در سال ۱۳۶۸ غارنوردان ایرانی آستین ها را بالا زده و تصمیم گرفتند خودشان به کشف غار پراو بروند. اما این غارنوردان به دلیل بارش باران نتوانستند شانس خود را امتحان کنند. در نهایت در مهرماه سال ۱۳۷۰ یک ایرانی برای اولین بار به انتهای غار و حوضچه رسیده و طلسم ۱۸ ساله غارنوردان ایرانی را شکست. پس از آن نیز گروه کوهنوردی و غارنوردی دیگری به اعماق غار پراو نفوذ کردند و حاصل نفوذشان پیدا کردن دهانه ها و راه های جدید به غار بود.
