خاطره و حافظه مانند برج ساختن در اسباب‌بازی لگو است. از ابتدا ساخته میشود، سپس
شکسته میشود و فرو میریزد، در کناری قرار می‌گیرد و هر بار که ساخته میشود به شکلی متفاوت خواهد بود. این استعاره در کتاب، «مموری لین» سیارا گرین و جیلیان مورفی بیان شده است.
«خط حافظه: راه‌های کاملاً ناقصی که به یاد می‌آوریم» نوشته سیارا گرین و جیلیان مورفی علم حافظه انسان را بررسی می‌کند. و نشان می‌دهد که چگونه خاطرات ما دائماً در حال تطبیق و تغییر هستند و چرا یک خاطره معیوب همیشه چیز بدی نیست.
گرین و مورفی می گویند حافظه نیز به همین شکل کار می کند. خط حافظه خود را به‌عنوان مجموعه‌ای از ساختمان‌ها تصور کنید که هر بار که آنها را به ذهن می‌آورید به روش‌های کوچک و بزرگ اصلاح شده و تغییر میکنند. گرین و مورفی می نویسند: “در طی مسیر خط حافظه، ساختمان هایی که از آنها عبور میکنیم یعنی خاطرات ما از رویدادهای فردی دائما در حال بازسازی هستند.”
زمینه‌های مختلف کتاب
کتاب در مورد زمینه‌های مختلفی، از نحوه شکل‌گیری خاطرات تا ظریف بودن آنها سخن میگوید. همه ما اغلب فراموش میکنیم که چرا بعضی کارها را انجام داده و یا دلیش چه بوده است. از انتخاب های بی‌اهمیت گفته تا انتخاب های پر اهمیت تر مردم استدلال های خود را تغییر می‌دهند.
سر در گمی های دیگر نیز پیش می‌آیند، مانند اینکه آیا اخبار جعلی و ویدیوهای جعلی تأثیر خاصی بر خاطرات ما دارند یا حتی خاطرات نادرست ایجاد میکنند. بر اساس این کتاب جعلی‌های دیجیتالی می‌توانند بر خاطرات تأثیر بگذارند. اما داستان های جعلی گدشته و شایعات نیز همینطور است. ما نیازی به ایجاد ترس از آینده دیجیتالی نداریم که در آن خاطرات ما تحریف می شود. چراکه خاطرات ما می توانند به طور موثری با ابزارهای غیر دیجیتالی نیز تحریف شوند.
گرین و مورفی پیام آرامش‌بخش دیگری ارائه می‌دهند: خاطرات ما خطاپذیر و ناقص هستند، اما این نواقص محصول یک سیستم حافظه انعطاف پذیر است که به ما امکان می دهد از گذشته درس بگیریم، برای آینده برنامه ریزی کنیم و به رویدادهای غیرمنتظره پاسخ دهیم. فراموشی ممکن است با حذف کرک های خارجی مغز ما را کارآمدتر کند تا بتوانیم روی خاطرات مهم تمرکز کنیم
بیشتر بخوانید:
