تاریخ مصر باستان پر از رسوم و باور‌هایی است که بسیار شگفت‌انگیز به نظر می‌رسند. یکی از این سنت‌ها، بستن سر نوزادان برای تغییر شکل جمجمه بود. این کار با استفاده از پارچه‌ها، باند‌ها یا حتی تخته‌های مخصوص انجام می‌شد و هدف آن رسیدن به شکلی خاص و متفاوت از جمجمه بود، شکلی که در آن زمان نشانه‌ای از زیبایی، نجیب‌زادگی و حتی ارتباط با خدایان به حساب می‌آمد.
لازم به ذکر است که در مصر باستان، ظاهر افراد به شدت با جایگاه اجتماعی آنان گره خورده بود. شکل خاص جمجمه نه‌تنها یک معیار زیبایی به شمار می‌آمد، بلکه به‌عنوان نمادی از طبقه بالای اجتماعی یا حتی قدرت معنوی دیده می‌شد. به همین دلیل، خانواده‌های اشرافی و بلندمرتبه بیش از دیگران به این سنت روی می‌آوردند.
حال سوال این است که چگونه تغییر در جمجمه ایجاد می شود؟ از آنجا که استخوان‌های جمجمه نوزاد در ماه‌های ابتدایی زندگی نرم و انعطاف‌پذیر است، آنها با استفاده از پارچه‌های محکم یا تخته‌های صاف، فشار ملایمی بر سر کودک وارد می‌کردند. این روند به مرور زمان باعث می‌شد سر کودک کشیده‌تر یا عمودی‌تر شود.
این تغییر شکل جمجمه فقط به مصر محدود نبود. در تمدن‌های باستانی دیگری مثل مایا ها در آمریکای مرکزی و اینکاها در آمریکای جنوبی نیز این کار رایج بود. در مایاها، جمجمه کشیده نشانه زیبایی و برتری بود. اینکاها، تغییر شکل جمجمه برای تمایز گروه‌های اجتماعی و قبیله‌ای استفاده می‌شد.
روش تغییر شکل جمجمه
روش‌های مختلفی برای شکل دادن به جمجمه استفاده می‌شد، اما رایج‌ترین آن استفاده از پارچه و پیچاندن محکم آن به دور جمجمه است تا سر شکل استوانه‌ای بیشتری به خود بگیرد. در بسیاری از فرهنگ ها، روند کشیده کردن جمجمه از ابتدای تولد آغاز می‌شود، زیرا در آن زمان جمجمه بیشترین انعطاف‌پذیری را دارد.
دقیقا بعد از تولد نوزاد سر او را با پارچه محکم می بستند و به این ترتیب به مرور زمان ظاهر کشیده‌تری به خود می‌گرفت. زمانی که فشار به آرامی و به طور مداوم اعمال شود، موجب بزرگ شدن پیشانی می‌شود. این روند اصولا تا چند سال ادامه می یافت تا به شکل مورد نظر در بیاید.
بیشتر بخوانید:
