شیمبار یا شیرین بهار، نام جلگه های سر سبز شمال خوزستان است که هم مرز با چهارمحال و بختیاری است. دشت شیمبار خوزستان ادامه سلسله جبال زاگرس در خوزستان می باشد. این دشت به وسیله چهار کوه تاراز، للر، کینو، و منار احاط شده و به‌طور کلی حدود ۱۰ هزار نفر جمعیت دارد که شامل روستاییان و عشایر می‌شود. مردمان شیمبار از قوم لر و لک و از طوایف بختیاری هستند. آنان سالیان سال در این منطقه مشغول کشاورزی و دامداری بوده‌اند.
آبشار نگین شیمبار با حدود ۶۰ متر ارتفاع، یکی از مکان های دیدنی این منطقه می باشد. خوشبختانه، به‌دلیل ارتفاع زیاد این آبشار، دره‌های عمیق اطرافش و همچنین قرارگرفتن در منطقه‌ای صعب‌العبور، هنوز این آبشار و اطرافش بکر و زیبا باقی مانده‌اند.
چشمه و دریاچه شیمبار
حدود ۲ هزار سال پیش، در اثر زمین‌لرزه کوه دلا، مسیر دره مسدود شد و در پی آن، راه‌آب‌های مسیر هم بسته شدند؛ در نتیجه، یکی جاهای دیدنی شیمبار، یعنی دریاچه سدی شیمبار، شکل گرفت. این دریاچه با وسعتی بیش از ۱۰ کیلومتر مربع در دشت شیمبار خوزستان، در امتداد رشته‌کوه زاگرس و در شهرستان اندیکا قرار گرفته است. علاوه‌بر دریاچه شیمبار، تعداد زیادی چشمه هم در این منطقه دیده می‌شود که اهمیت این چشمه‌ها به‌دلیل دائمی بودن آن‌هاست. وجود این چشمه‌ها، برای دامداران و باغداران شیمبار بسیار اهمیت دارد .
شیرهای سنگی دشت شیمبار
شیرهای سنگی یکی دیگر از دیدنی های این دشت است که در گذشته نشانه دلاوری و شجاعت بوده‌اند. این موضوع، ریشه در فرهنگ ایل بختیاری دارد که در نقاط دیگر هم پیدا می‌شود. سنگ‌تراشان بختیاری شمال خوزستان و چهارمحال و بختیاری، این نمادها را بر سر آرامگاه اقوام خود به‌ویژه بزرگان ایلشان می‌ساختند. شیمبار، سرزمینی است که هر گوشه‌اش جلوه‌ای تماشایی از طبیعت و همچنین از تاریخ ایران را در اقصی نقاط خود پنهان کرده است.
بیشتر بخوانید:
