خر یا درازگوش از خانواده اسب سانان است که جد آن به خرهای وحشی آفریقا بر میگردد. حدود ۵۰۰۰ سال پیش مصریان آنرا اهلی کردند و به کار گماشتند، از استقامت و قدرت خر در حمل بار استفاده شده و می شود. از جفت گیری خر نر با اسب ماده، قاطر حاصل میشود که در باربری از اسب و خر قویتر بوده و از جفت گیری اسب نر و خر ماده یابو بدست میآید.
شیر خر به علت داشتن کازئین کمتر، از شیر گاو شیرین تر بوده و برای افراد دارای سوءهاضمه و مبتلایان به سل مفید است. خوراک اصلی خرها کاه و یونجه است اما بعضی وقتها به خوراک آنان سایر غلات اضافه میشود.
در شرق آسیا از تمام اعضای خر در پخت و پز استفاده میکنند. رستورانهای گوالی ژوانگ تخصص در عرضه خوراک آلت تناسلی خر و دمبلان آن داشته و اخیرا خر برگر هم محبوبیت خاصی در بین مردم پیدا کرده.
نقش خر در سیاست
خر در سیاست هم نقش داشته و به سمبل دموکراتها تبدیل شده است. ماجرا از این قرار است که دشمنان اندروجکسن، اولین رهبر حزب دموکرات آمریکا به او لقب «جک اس» یا همان خر خودمان را دادند. اما دموکراتها از این توهین استقبال کردند و خر به صورت کنایه ای و سمبلیک، نشان دموکراتها شد.
در مصر قدیم، مصریان خر را سمبل کودنی و رومیان دیدن آنرا بد یمن میدانستند. از بین ۴۰ میلیون خر دنیا ۹۶٪ آنها در کشورهای در حال توسعه زندگی میکنند. و بعد از انسان خر ارزانترین نیروی کاری در زراعت است.
در ادبیات پارسی نیز اشعار و ضرب المثل های فراوانی در باره خر موجود است. مثلا ایرج میرزا در شعر ” مناظره با خر” خود در مدح آن می گوید:
« گفتم که بیا خری رها کن آدم شو و بعد از این صفا کن
گفتا که برو مرا رها کن زخم تن خویش را دوا کن
خر صاحب عقل و هوش باشد دور از عمل وحوش باشد
نه ظلم به دیگری نمودیم نه اهل ریا و مکر بودیم»
خر همچنین در ضرب المثل هایی حکیمانه چون « خر همان خر است، فقط پالانش عوض شده!» و « خر که یک بار پایش یه چاله رفت، دیگر از آن راه نمی رود!» به کار میرود.
بیشتر بخوانی:
