باستان شناسان فکر می کنند معمای ۴۵۰۰ ساله استون هنج را حل کرده اند. چگونگی و چرایی ساخت استون هنج توسط سنگ تراشان باستان قرن‌ها مورخین و دانشمندان را گیج کرده است. اما اکنون محققان بر این باورند که تجزیه و تحلیل جدید می تواند از یک نظریه کمتر شناخته شده در مورد هدف این بنا حمایت کند. به گفته باستان شناسان دانشگاه کالج لندن، این بنای سنگی هدف دیگری فراتر از کاربردهای عملی آن به عنوان رصد خانه یا تقویم خورشیدی داشته است.
دایره سنگی
نظریه آنها، که در مطالعه ای که در مجله باستان شناسی بین المللی منتشر شده است. این است که استون هنج همچنین یک پروژه جمعی مشترک را برای بریتانیایی های بومی قبیله نوسنگی در مواجهه با تازه واردان از آلمان و هلند فراهم کرده است.
تفسیر آنها بر اساس یافته هایی است که اوایل امسال درباره سنگ محراب استون هنج منتشر شد. برای سال‌ها، بخش ۶.۶ تنی سازند مرکزی بنا به عنوان قطعه نهایی بدون منشا قطعی باقی ماند. اما به نظر می رسد شواهد زمین شناسی ارائه شده طبیعی تایید می کند که سنگها از اسکاتلند آمده اند. بنابر این، کارشناسان اکنون می دانند که تمام قطعات استون هنج بومی مناطق نزدیک نیستند و از کیلومترها دورتر آمده اند.
مایک پارکر پیرسون، استاد مؤسسه باستان‌شناسی USL و نویسنده اصلی مطالعه اخیر باستان شناسی بین‌المللی، در بیانیه ای گفت: «این واقعیت که همه سنگ‌های آن از مناطق دوردست سرچشمه می‌گیرند. و آن را در بین بیش از ۹۰۰ دایره سنگی در بریتانیا منحصر به فرد می‌کند. نشان می‌دهد که دایره سنگی ممکن است یک هدف سیاسی و همچنین مذهبی داشته باشد».
پیرسون و تیمش با دانستن این موضوع بر این باورند که استون هنج ممکن است به عنوان “یاد بود اتحاد برای مردم بریتانیا، جشن پیوند ابدی آنها با اجدادشان و کیهان” عمل کرده باشد.
سنگ های سارسن
استون هنج متشکل از چندین گروه سنگی است که در مراحل مختلف در طول صدها سال برپا شده اند. و آغاز کار آن به ۵۰۰۰ سال پیش بر میگردد. کارشناسان تخمین می‌زنند که ۴۳ سنگ آبی رنگ مرحله اول تقریبا در ۱۴۰ مایلی دورتر از ولز در حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد آورده شده اند. در حالی که کارگران سنگ های بزرگ تر «سارسن» را حداقل از فاصله ۱۵ مایلی آورده اند. در حالی که چرخ در این زمان در جای دیگری از جهان وجود داشته، این فناوری هنوز به بریتانیا نرسیده بوده. این به این معنی است که تلاش های سازمان یافته برای انتقال سنگ های غول پیکر با هماهنگی صدها، اگر نه هزاران نفر از مردم محلی انجام شده است.
حدود ۵۰۰ سال بعد، آنان با تغییر و بهسازی سنگ محراب را در نزدیکی بزرگترین سازه سه سنگی استون هنج، معروف به تریلیتون، نصب کردند. تا غروب خورشید انقلاب نیمه زمستان را قاب بندی کنند. با توجه به اینکه استون هنج و دیگر “دایره های سنگی دراز کشیده” فقط در یک منطقه خاص از اسکاتلند واقع شده اند. باستان شناسان فرض می کنند که ساخت این سازه ها ممکن است به عنوان رویدادهای مهم و الزام آور مشترک عمل کرده باشد. و «سنگ محراب ممکن است به عنوان هدیه ای از مردم شمال اسکاتلند برای نشان دادن نوعی اتحاد یا همکاری آورده شده باشد».
صرف نظر از اثربخشی آن در متحد کردن جوامع محلی، تغییرات جمعیتی همچنان در حال تغییر بوده است. زیرا مردم سرزمین اصلی حضور خود را در جزیره افزایش دادند. تا ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد، اروپایی ها جمعیت غالب را مر در جایی که بریتانیای امروزی است را تشکیل می دادند.
بیشتر بخوانید:
