مراحلی از سیگنال های استرس در میان سلول های مخصوص پاکسازی مغز می تواند سرانجام نمایان کند که چرا برخی از پاسخ های ایمنی می توانند باعث انحطاط عصبی قابل توجهی شوند. آنها منجر به از دست دادن حافظه، قضاوت و آگاهی و بیماری آلزایمر می شود.
مسدود کردن این مسیر در مغز موشها با الگوبرداری از آلزایمر، از آسیب به اتصالات سیناپسی آنها جلوگیری کرد. و تجمع پروتئینهای تاو سمی بالقوه را کاهش داد.
محققان به سرپرستی تیمی از دانشگاه شهر نیویورک (CUNY)، معتقدند این مسیر، به نام پاسخ استرس یکپارچه (ISR) ، باعث میشود سلول های ایمنی مغز به نام میکروگلیا تاریک شوند. و به جای اینکه برای مغز مفید باشند، به آنها آسیب بزند.
پینار آیاتا، عصبشناس CUNY میگوید: «ما تصمیم گرفته ایم جواب را بیابیم. که چگونگی عمل میکروگلیاهای مضر در بیماری آلزایمر چیست و چگونه می توانیم آنها را مورد هدف درمانی قرار دهیم.
ما یک فنوتیپ میکروگلیا نورودژنراتیو جدید را در بیماری آلزایمر مشخص کردیم که با یک مسیر سیگنال دهی مرتبط با استرس مشخص می شود.»
سلول های ایمنی های وایر
سلول های ایمنی های وایر، قبلا با آلزایمر مرتبط بوده اند. و این تیم را بر آن داشته تا از فرآیند اسکن الکترونی برای شناسایی تجمع میکروگلیای تیره در مغز انسان های مبتلا به آلزایمر استفاده کنند.
همانطور که اغلب در مورد تحقیقات آلزایمر اتفاق می افتد. درک بهتر از نحوه عملکرد این بیماری می تواند ایده های بیشتری را برای درمان آن به دانشمندان ارائه دهد. اگر درمان هایی که ISR را مسدود میکنند. بتوانند به طور ایمن و مؤثر در انسان کار کنند. این روش به طور بالقوه میتواند آشوب ناشی از آلزایمر در مغز ما را کاهش دهد.
آنا فلوری، زیست شناس مولکولی از CUNY می گوید: «این یافته ها ارتباط مهمی بین استرس سلولی و اثرات عصبی میکروگلیا در بیماری آلزایمر را نشان می دهد.»
هدف قرار دادن این مسیر ممکن است راه های جدیدی را برای درمان با توقف تولید لیپید سمی یا جلوگیری از فعال شدن فنوتیپ های میکروگلیال مضر باز کند.
بیشتر بخوانید:
تاثیر موسیقی بر خاطرات و آلزایمر
تیمی که پشت این مطالعه قرار داشت دریافت که عملکرد نادرست پروتئینی که اغلب منجر به زوال عقل میشود. میتواند باعث آغاز ISR شود، به این معنی که این سیگنال ها هم نتیجه آلزایمر هستند و هم دلیلی برای پیشرفت بیشتر آن.
اکنون که ما ایده بهتری از نحوه عملکرد مسیر ISR و میکروگلیای تیره در مغز داریم . امیدواریم از آنجا، رویکردهای جدیدی برای درمان آن وجود داشته باشد. مطالعات بیشتر میتواند این رابطه را واضح تر کند.
لین آلجایوسی، عصب شناس از CUNY می گوید: «چنین درمان هایی می تواند به طور قابل توجهی پیشرفت بیماری آلزایمر را کاهش داده. یا حتی معکوس کند و به میلیون ها بیمار و خانواده های آنها امید بدهد.»