رازداری در طول جنگ سرد از اهمیت بالایی برخوردار بود. هر دو طرف پرده آهنین باید اسرار خود را از طرف دیگر حفظ کرده و در عین حال توانایی های برقراری رابطه با متحدان خود را نیز در دستور کار قرار میدادند. به همین خاطر اتحاد جماهیر شوروی دستگاه رمز نویسی “فیالکا” را بر اساس دستگاه رمز نویسی آلمانی “انیگما” طراحی و تولید کرد. فرق این ماشین با انیگما این بود که دستگاه کد نویسی آلمانی “انیگما” توسط متحدین رمز گشایی شد، اما فیالکا نه. این دستگاه توسط کشورهای مختلف پیمان ورشو استفاده میشد و میتوانست به زبان های مختلف رمز نویسی کند. لاتین، روسی، لهستانی تنها تعدادی از زبان هایی بودند که فیالکا میتوانست بر اساس آنها رمزگذاری کند.
روش‌های رمزگذاری فیالکا
این دستگاه بیشتر در دهه های ۶۰ و ۷۰ از آن استفاده میشد و تا کنون اطلاعات بسیاری در مورد آن در دسترس نیست. به گفته مؤسسه واشنگتن، روش‌های رمزگذاری فیالکا پیشرفته اما فناوری اولیه آن قدیمی بود. مانند انیگما، فیالکا یک ماشین رمزگذاری الکترومکانیکی مبتنی بر چرخ بود. صفحه‌کلید آن شبیه یک ماشین تحریر بود، اما بدنه‌اش بیشتر شبیه یک ماشین ماشین حساب بسیار پیشرفته بود، مجهز به یک سری روتور که با زدن کلیدها توسط تایپیست، حروف را با حروف دیگر عوض می‌کردند. دستگاه یک پیام را رمزگذاری کرد و سپس یک جابجاگر یا سوئیچ الکتریکی حروف را تصادفی‌تر کرد. آن پیغام در یک نوار سوراخ شده و سپس نوار را می‌توان به دستگاه خواهر وارد و به سرعت رمزگشایی کرد.
بیشتر بخوانید:
کپسولی برای چرت کارمندان در محل کار
فاییلکا و روش رمز گذاری آن از داستان های موفقیت آمیز در دنیای رمزگذاری محسوب میشود. ماشین رمز گذاری که تا سی سال هیچکس نتوانست رمزها و کدهایی که توسطش تولید میشدند را بشکند. با سقوط اتحاد جماهیر شوروی این دستگاه ها از کشورهای عضو پیمان ورشو جمع شده و به روسیه فرستاده شدند. روسیه تا سال ۲۰۰۵ از این ماشین پرده بردای نکرد. یکی از این ماشین ها در موزه جاسوسی ک گ ب در شهر نیویورک به نمایش درآمد.
دیدگاهتان را بنویسید