اورانوس زمانی شکل گرفت که بقیه منظومه شمسی حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش شکل گرفت – زمانی که گرانش، گاز و غبار چرخان را به درون خود کشید تا به این غول یخی تبدیل شود. مانند همسایه اش نپتون، اورانوس احتمالا در نزدیکی خورشید شکل گرفته و حدود ۴ میلیارد سال پیش به منظومه شمسی بیرونی منتقل شده است، جایی که هفتمین سیاره از خورشید است.
اورانوس یکی از دو غول یخی در منظومه شمسی بیرونی است (دیگری نپتون است). بیشتر (۸۰٪ یا بیشتر) جرم این سیاره از یک مایع داغ و متراکم از مواد “یخی” – آب، متان و آمونیاک – بالای یک هسته سنگی کوچک تشکیل شده است. در نزدیکی هسته، تا ۹۰۰۰ درجه فارنهایت (۴۹۸۲ درجه سانتیگراد) گرم می‌شود.
قطر اورانوس کمی بزرگتر از همسایه اش نپتون است، اما از نظر جرم کوچکتر است. این سیاره دومین سیاره کم چگال است؛ زحل از همه کم چگال تر است.
اورانوس رنگ آبی-سبز خود را از گاز متان موجود در جو می گیرد. نور خورشید از جو عبور می کند و توسط ابرهای بالای اورانوس منعکس می‌شود. گاز متان قسمت قرمز نور را جذب می کند و در نتیجه رنگ آبی-سبز ایجاد می شود.
اورانوس به عنوان یک غول یخی، سطح واقعی ندارد. این سیاره عمدتا از مایعات چرخان تشکیل شده است. در حالی که یک فضا پیما جایی برای فرود روی اورانوس نخواهد داشت، نمی تواند بدون آسیب از جو آن نیز عبور کند. فشار و دمای شدید، یک فضاپیمای فلزی را از بین می برد.
جو اورانوس عمدتا از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است، با مقدار کمی متان و رگه‌هایی از آب و آمونیاک. متان به اورانوس رنگ آبی خاص خود را می دهد.
سیاره ای سرد تر از نپتون
در حالی که وویجر ۲ در طول پرواز خود در سال ۱۹۸۶ تنها چند ابر مجزا، یک لکه تاریک بزرگ و یک لکه تاریک کوچک را مشاهده کرد، مشاهدات جدید تر نشان می دهد که اورانوس با نزدیک شدن به اعتدالین، ابرهای پویایی از خود نشان می‌دهد، از جمله ویژگی های روشن که به سرعت در حال تغییر هستند.
جو سیاره ای اورانوس، با حداقل دمای ۴۹ کلوین (۲۲۴.۲- درجه سانتیگراد)، آن را در برخی نقاط حتی از نپتون سرد تر می کند.
سرعت باد در اورانوس می تواند به ۹۰۰ کیلومتر در ساعت (۵۶۰ مایل در ساعت) برسد. بادها در خط استوا به صورت قهقرایی و در جهت مخالف چرخش سیاره می وزند. اما نزدیک تر به قطب ها، بادها به صورت قهقرایی و با چرخش اورانوس حرکت می کنند.
اورانوس دارای یک مگنتوسفر غیرمعمول و با شکل نامنظم است. میدان‌های مغناطیسی معمولا با چرخش سیاره هم تراز هستند، اما میدان مغناطیسی اورانوس کج شده است: محور مغناطیسی تقریبا ۶۰ درجه نسبت به محور چرخش سیاره کج شده است و همچنین به اندازه یک سوم شعاع سیاره از مرکز سیاره انحراف دارد.
اورانوس شفق‌های قطبی دارد، اما آنها مانند زمین، مشتری و زحل در یک راستا با قطب ها نیستند. این به دلیل میدان مغناطیسی نامتقارن این سیاره است.
دنباله مگنتوسفر پشت اورانوس که در جهت مخالف خورشید قرار دارد، تا میلیون‌ها مایل در فضا امتداد دارد. خطوط میدان مغناطیسی آن توسط چرخش جانبی اورانوس به شکل مارپیچی دراز در آمده‌اند.
بیشتر بخوانید:
