در جنوب ایران و در میان آبهای نیلگون خلیج فارس جزیره ای وجود دارد به نام هرمز، با سواحلی سرخ رنگ. دلیل سرخی سواحل در این جزیره وجود خاک سرخ رنگی است که به طلای سرخ هرمز شهرت یافته. و حاصل ترکیب کانی های مختلف و اکسید آهن فراوان می باشد. از این خاک در صنایع مختلفی استفاده شده و ارزش اقتصادی بالایی دارد.
معدن خاک سرخ هرمز شهرتی جهانی داشته و از نظر کیفیت و مرغوبیت در کل کره زمین بعد از اسپانیا در مقام دوم قرار گرفته است. از این خاک در صنایع رنگ سازی، آرایشی، کاشی، موزائیک، سرامیک، سفال، لعاب سازی، تولید پودرهای میکرونیزه صنعتی، نوارهای کاست و حتی به عنوان ادویه و رنگ طبیعی غذا در مصارف خوراکی استفاده شده. و از نظر اقتصادی ارزش فراوانی دارد.
برداشت های بی رویه
در گذشته خاک ارزشمند این جزیره در سطح گسترده ای به دیگر کشورها صادر می شد. که خوشبختانه امروزه این امر به طرز چشمگیری متوقف شده است. به نظر می رسد که ذخیره احتمالی طلای سرخ هرمز حدود ۵۰ هزار تن باشد. که سالانه فقط ۲ هزار تن اجازه بهره برداری از آن وجود دارد.
متاسفانه ارزش اقتصادی بالای این خاک باعث برداشت های غیر قانونی و بی رویه از آن شده. که این امر می تواند باعث تخریب محیط زیست و از بین رفتن این منابع شود. از طرفی دیگر، ذرات خاک سرخ که بر اثر برداشت در هوا پراکنده می شوند باعث آلودگی هوا، از بین رفتن پوشش گیاهی و در نتیجه نابودی اکو سیستم های محلی و تنوع زیستی جزیره خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
به طور خلاصه، طلای سرخ هرمز نه تنها یک منبع ارزشمند طبیعی است. بلکه خصوصیات منحصر به فرد آن باعث ارزش اقتصادی بالای آن شده است. با مشارکت همه جانبه در پویش های مردمی جهت انجام اقدامات حفاظتی برای حفظ این گنجینه طبیعی، نه تنها می شود محیط زیست منطقه را از خطر نابودی نجات داد. بلکه می شود بستری مناسب جهت صنعت توریست در جزیره بوجود آورد.
