نان سنگک به عنوان نان ملی ایرانیان، نوعی نان است که روی سطحی از سنگ ریزه های کوچک در داخل تنوری مسطح پخته می شود. این نوع نان در اوایل دوره پهلوی یکی از رایج تر نان های موجود در شهرهای ایران بوده. درواقع تکامل یافته نوعی از نان عشایری به نام کماج است که معمولا روی سنگ و آتش آن را می پختند. سنگگ که در معنای لغوی به معنی سنگ کوچک است، به دلیل موجودیت آرد کامل و سبوس در آن، دارای درصد بالایی از فیبربوده و در نتیجه دارای ارزش غذایی بسیار بالایی نیز می باشد.
طرز تهیه نان سنگگ
برای تهیه نان سنگگ در ابتدا به آرد کامل و با کیفیت گندم که حاوی سبوس می باشد نیاز است. سپس این آرد را با آب و نمک مخلوط کرده و به آن اندکی خمیر ترش که به جای مایه خمیر از (مخمر) در آن استفاده شده اضافه نموده و آن را خوب ورز می دهند. سپس بنا بر سلیقه افراد روی آن دانه های کنجد، سیاهدانه و گاهی نیز مخلوطی از هردو را می پاشند. در مرحله بعد این خمیرهای شکل داده شده را داخل تنوری مسطح که با سنگ ریزه پوشیده شده قرار داده. حرارت می دهند تا به پخت دلخواه برسند. گفته شده این نوع تنور توسط شیخ بهایی با چنان دقت و بصیرتی طراحی شده که از گذشته تا هنوز هیچ تغییری در آن بوجود نیامده است.
این نوع نان به دلیل وجود آرد سبوس دار، حاوی مقادیر بالایی از ویتامین ها، پروتئین و آهن است. که نه تنها آن را مغذی می کند، بلکه دارای عطر و طعمی دلپذیر بوده و از قابلیت سیر کنندگی بالایی نیز برخوردار می باشد.
منابع کربوهیدرات، فیبر، روغن، املاح و برخی از ویتامین های موجود در نان سنگگ، بخش بزرگی از نیاز بدن ما برای سوخت و ساز را تهیه کرده باعث سلامتی هرچه بیشتر ما خواهد شد. فیبر و پروتئین بالای موجود در این نوع نان، نه تنها باعث کاهش اشتها، دل درد ، نفخ و یبوست در دوران رژیم می شود. بلکه قند پایین موجود درآن ما را در کنترل کاهش وزن مان کمک خواهد کرد.
استفاده به اندازه و به جا از نان سنگک، نه تنها ما را در حفظ سلامت خود و کودکانمان یاری خواهد نمود. بلکه باعث حفظ این نوع هنر اصیل نان پذی به عنوان بخشی از تاریخ و فرهنگ کهن سرزمین مان نیز خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
