سندرم آشیانه خالی به احساس غم و اندوه و از دست دادنی اشاره دارد که والدین هنگام ترک آخرین فرزندشان از خانه احساس می کنند. در حالی که سندرم آشیانه خالی یک تشخیص رسمی در DSM نیست. این یک پدیده رایج است که بسیاری از والدین هنگامی که کوچکترین فرزند خانواده را برای کار، تحصیلات بیشتر یا برای مرحله بعدی زندگی خود خانه را ترک می کند، دچار آن می شوند.
از روزی که بچه‌ها به دنیا آمدند، والدین پوشک‌هایشان را عوض کرده‌اند، دوچرخه‌سواری را به آنها آموزش داده‌اند، و به آنها کمک کرده‌اند تا از دوران بلوغ عبور کنند. سپس زمانی فرا می رسد که کار شما تمام می شود و بچه ها خانه را ترک می کنند. آنها مهارت‌ها، توانایی‌ها و تجربه‌ای دارند که می‌توانند از خود مراقبت کنند و زندگی خود را به عنوان انسان‌های کاملاً بالغ شروع کنند. تجربه سندرم آشیانه خالی کاملاً طبیعی است و راهبردهای مؤثری برای کمک به مقابله با این احساسات وجود دارد.
وقتی بچه ها خانه را ترک می کنند، ممکن است به طرز عجیبی حسی تلخ و شیرین احساس شود. می تواند احساس غم و اندوه و فقدانی را ایجاد کند.
برخی از علائم رایج سندرم آشیانه خالی عبارتند از:
خیلی احساساتی بودن
اگرچه ممکن است شریک زندگی و دوستانی داشته باشید، قدم زدن در کنار اتاق خالی قدیمی فرزندتان می تواند ناراحت کننده باشد. به یاد چیزی می افتید که زمانی بوده است، و این می تواند باعث ایجاد احساس تنهایی شود. اگر چیزی می بینید که شما را به یاد فرزندان یا پدر و مادرتان می اندازد، می تواند احساسات عمیق غمگینی، از دست دادن، اندوه، ترس، درد، خشم و ناامیدی را در شما ایجاد کند.
احساس پوچی و نداشتن هدف
در حدود ۱۸ سال ، بخش بزرگی از هویت شما مربوط به تربیت فرزندانتان بود. روزهای شما می‌توانست پر از گذاشتن و تحویل گرفتن از مدرسه، قرار ملاقات با دندانپزشک، جشن تولد باشد. اکنون که آنها خودکفاتر شده اند، ممکن است احساس کنید که احساس خود و هدف زندگی خود را از دست داده اید.
مشکل در تمرکز و فکر کردن همیشه در مورد فرزندانتان
ممکن است در طول روز احساس بی قراری کنید. وقتی بچه‌ها در خانه بودند، مدام دنبالشان می‌رفتید، به برنامه‌هایشان فکر می‌کردید، لباس‌هایشان را می‌شستید و تنقلات تهیه می‌کردید. اما اکنون ممکن است احساس ناخوشایندی داشته باشید که یک جا بنشینید و کتاب بخوانید. ذهن شما به راحتی سرگردان می شود. شما احساس اضطراب می کنید زیرا دائماً نگران هستید که فرزندتان چه کاری انجام می دهد و آیا او به کمک شما نیاز دارد یا خیر.
چه مدت طول می کشد تا از سندرم آشیانه خالی غلبه کنیم؟
بین ۱۸ ماه تا دو سال طول بکشد تا فردی با این مرحله جدید زندگی خود سازگار شود. با این حال، این زمان برای افراد مختلف متفاوت است. برای برخی از افراد، ممکن است کوتاه مدت باشد، طوری که می توانند ظرف چند ماه بدون تاثیر منفی سلامت خود را بازیابند. ولی عده ای هم ممکن است سال ها طول بکشد تا بر سندرم آشیانه خالی غلبه کنند.
و در آخر، سندرم آشیانه خالی نباید در دراز مدت بر زندگی شما تأثیر منفی بگذارد. ارجحیت دادن به خود، یافتن راه‌های جدید برای پر کردن خلأ و تعریف مجدد روابطتان می‌تواند به بهبود این مساله کمک کند.
بیشتر بخوانید:
