آبراهام هارولد مزلو ۱ آوریل ۱۹۰۸ – ۸ ژوئن ۱۹۷۰، یک روانشناس آمریکایی بود که «سلسله مراتب نیازهای مزلو» را ایجاد کرد، نظریه ای از سلامت روانی مبتنی بر برآورده کردن نیازهای فطری انسان که میباید در اولویت باشد و به اوج شکوفایی منتهی شود. مزلو یک روانشناس و استاد دانشگاه براندیس، کالج بروکلین، مدرسه جدید تحقیقات اجتماعی و دانشگاه کلمبیا بود. او بر اهمیت تمرکز بر ویژگی‌های مثبت در افراد تاکید داشت.
نظریات مزلو به موازات بسیاری دیگر از نظریه های روانشناسی رشد بر توصیف مراحل رشد و شکوفایی در انسان تمرکز دارند. این نظریه یک سیستم طبقه بندی شده است که نیازهای جهانی جامعه را به عنوان نیاز های پایه ای و اساسی بیان میکند و سپس به سوی احساسات اکتسابی تر پیش میرود. سلسله مراتب نیازها، نیازهای دست نیافته و مربوط به رشد و شکوفایی هستند. این سلسله مراتب یک ایده روانشناختی و یک ابزار ارزیابی است، به ویژه در آموزش، مراقبت های بهداشتی و مددکاری اجتماعی.
سلسله مراتب نیازها برای مطالعه چگونگی مشارکت ذاتی انسان ها در انگیزش رفتاری نیز استفاده می شود. طبق این نظریه، برای ایجاد انگیزه در مرحله بعدی رشد شخصی، هر مرحله قبلی رشد باید توسط یک فرد ارضا و برآورده شود. هر یک از این سطوح فردی حاوی مقدار معینی از احساس درونی است که باید رعایت شود تا فرد بتواند سلسله مراتب خود را کامل کند. هدف در سلسله مراتب مزلو رسیدن به سطح یا مرحله شکوفایی است.
نیاز های فیزیکی باید برآورده شوند
بسیاری از نیازهای فیزیولوژیکی باید برآورده شوند. برای مثال هوا یک نیاز فیزیولوژیکی است. یک انسان بیشتر از نیازهای سطح بالاتر، مانند احساس تعلق اجتماعی، به هوا نیاز دارد. نیازهای فیزیولوژیکی برای “برآوردن نیازهای اساسی زندگی” حیاتی است.
سلسله مراتب نیازهای مزلو فاقد شواهد تایید کننده قطعی است و اعتبار این نظریه همچنان در دانشگاه مورد بحث است. یکی از انتقادات به نظریه اصلی، که در نسخه‌های جدیدتر این نظریه تجدید نظر شده است، این بود که سلسله مراتب اولیه بیان میکند که سطح پایین‌تر باید به طور کامل برآورده شود و قبل از حرکت به سوی مراحل بالاتر انجام شود. با این حال شواهدی وجود دارد که نشان میدهد سطوح مختلف رشد به طور مداوم با یکدیگر همپوشانی دارند و طلاقی میکنند.
بیشتر بخوانید:
