یکی از معروف ترین و شاید دوست داشتنی ترین قارچ های ایران دنبلان یا دنبلان کوهی نامیده میشود. البته این نوع قارچ معمولاً به نام ترافل شناخته می شود که دربین آشپزان ایتالیایی و فرانسوی از محبوبیت زیادی برخوردار است. آشنایی و مصرف این ترافل به قرن ها پیش از میلاد مسیح برمی گردد.
هنوز به یاد دارم، وقتی بچه بودم، دوست پدرم که یک مغازه سبزی و میوه فروشی در تهران داشت، مقداری به ما داد تا به خانه ببریم و امتحانش کنیم. به محض اینکه به خانه رسیدیم، پدرم منقل زغال را راه انداخت. تا زنده هستم طعم لذیذ و عطر دنبلان کوهی کبابی خوشمزه آن شب را هرگز فراموش نخواهم کرد.
خوراک دشمنان
نخستین باردرسنگ‌نوشته‌های سومریان، دررابطه با خوراک دشمنانشان، به ترافل اشاره شده است. در نوشته‌های تئوفراستوس، در قرن چهارم پیش از میلاد، نیز از ترافل یاد میشود. در آن زمان منشأ این قارچ مرموز بود؛ پلوتارک، تاریخ‌نگار یونانی و دیگران فکر می‌کردند ترافل از رعد و برق، حرارت و آب در خاک پدید می‌آید، در طرف مقابل جوونال، شاعر طنزپرداز رومی، اعتقاد داشت منشأ آن رعد و برق و باران است.
سیسرو، فیلسوف رومی، ترافل را کودکان زمین می‌دانست در حالی که دیوسکوریدس، گیاه شناس مشهور یونانی، آن‌ها را ریشه‌های ناهنجار می‌نامید. در دوران باستان در ایتالیا سه نوع ترافل به عمل می‌آمد، اما رومیان تنها نوعی از آن را، که تروفل نامیده می‌شد، استفاده می‌کردند. این قارچ‌ها از کارتاژ و لیبی می‌آمد. در این مکان‌ها، در قدیم، آب و هوای ساحلی به خشکی امروز نبود.
در دوران قرون وسطی ترافل به ندرت استفاده می‌شد. تاریخ نگار، بارتلمئو پلتینا، ضمن اشاره به ترافل گردی شامهٔ عالی نوعی از خوک را می‌ستاید. حتی طبق حدیثی که از پیامبر اسلام نقل شده، ترافل مانند ترنگبین است و آب آن بیماری چشم را درمان می‌کند.
بیشتر بخوانید:
چندین گونه از قارچ‌های دنبلان اعم از سیاه ، سفید قرمز و قهوه ای در مناطق مختلف ایران رویش دارند. فصل دنبلان در ایران از اواسط زمستان الی اوایل فروردین ماه در مناطق جنوبی کشور و مناطق شمالی کشور مانند آذربایجان، شمال خراسان، گلستان و مناطق شمالی کشور ادامه دارد.
دیدگاهتان را بنویسید