تصور می شود که چوگان حدود۲۰۰۰ سال پیش در چین و ایران به وجود آمد. نام بازی ممکن است از کلمه “فولو” به معنای “توپ” یا “بازی با توپ” از زبان بالتی تبت گرفته شده باشد. البته ایرانی ها به این بازی چوگان می گویند. چوگان در لغت به معنای چماق یا پتک در پارسی قدیم است. که ابزاری مانند چکش را که هنگام بازی و سوار بودن بر اسب استفاده می‌شود، توصیف می‌کند.
البته با توجه به ارتباط نزدیک و مسیر تجاری مشترک جاده ابریشم بین ایرانی ها و چینی ها، این امکان را ایجاد می کند که این بازی از ایران باستان سرچشمه گرفته و به سمت شرق راه یافته و توسط بازرگانان دوره گرد معرفی شده است.
اولین زمین چوگان
اولین بازی ثبت شده در سال ۶۰۰ قبل از میلاد بین ترکمن ها و پارس ها انجام شد. در قرن چهارم پس از میلاد، شاپور دوم پادشاه ایران در هفت سالگی بازی را آموخت. در قرن شانزدهم، یک زمین چوگان (۲۷۵ متر و با تیرک های دروازه به فاصله ۷ متر) توسط شاه عباس بزرگ در اصفهان، پایتخت امپراتوری ساخته شد.
برخی مغول‌ها را مسئول انتقال بازی از ایران به شرق می‌دانند. و در قرن شانزدهم امپراتور بابر آن را در هند تأسیس کرد. قبل از اینکه غربی ها به این بازی معرفی پیدا کرده و با آن آشنا شوند. مدت ها بود که در چین و ژاپن بازی می شد.
تا سال ۱۸۶۸، باشگاه پولو در جزیره مالت عمدتاً به دلیل توقف افسران ارتش و نیروی دریایی بریتانیا در مسیر بازگشت از هند به کشورشان در آنجا تأسیس شد.
همچنین به عنوان “هاکی روی اسب” شناخته شده، با لیست کوتاهی از حدود ۱۰ قانون که با عجله جمع آوری شده بودند بازی میشد. اما، جان واتسون سیزدهمین اسواران بود که اولین قوانین واقعی بازی را در هند در دهه ۱۸۷۰ تدوین کرد. او بعداً تیم مشهورفیری بوترز را تشکیل داد که اولین مسابقه جام وست چستر را در سال ۱۸۸۶ برد.
بیشتر بخوانید:
با محبوبیت بیشتر پولو در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰، قوانین بیشتری برای بازی در ایالات متحده و بریتانیا وضع شد.
امروزه بیش از ۷۷ کشور چوگان بازی می کنند. این یک ورزش المپیک از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۳۹ بود و اکنون دوباره توسط کمیته بین المللی المپیک به رسمیت شناخته شده است.
