مصرف موز سبز( نرسیده ) به دلیل داشتن پتانسیل تغذیه ای و مزایای فیزیولوژیکی برای سلامتی انسان در حال رواج است. نمودارهای رنگی استاندارد تجاری مراحل بلوغ را طبقه بندی می کنند. از اصطلاح موز سبز معمولاً در مراحل ۱ و ۲ بلوغ استفاده می شود. گفته می شود موز سبز منبع خوبی از فیبرها، ویتامین هایی مانند ب ۶، سه و آ و مواد معدنی مانند پتاسیم، فسفر، منیزیم، روی، ترکیبات فعال زیستی مانند ترکیبات فنلی (آنتی اکسیدان) و نشاسته مقاوم است که به طور بالقوه مزایای زیادی برای انسان دارند. به همین دلیل جزو غذاهای بسیار مغذی طبقه بندی می شود.
علیرغم خواص عالی آن، مردم معمولاً موز را نرسیده مصرف نمی کنند. عدم علاقه به مزه آن عمدتاً به خاطر سفت بودن و طعم آن است. که از وجود ترکیبات فنلی محلول به نام تانن سرچشمه می گیرد. موز نرسیده دردستگاه گوارش هیدرولیز (تجزیه) نمی شود. و در روده بزرگ تخمیر می شود و مانند فیبرها عمل می کند. از این روی به کاهش قند خون و در نتیجه کمک به پیشگیری یا درمان دیابت نوع ۲ و کاهش خطر ابتلا به بیماری های مزمن می انجامد.
بیشتر بخوانید:
تحقیقات در ۹ کشور مختلف درباره تاثیر نشاسته های مقاوم در پیشگیری از بروز بیماری های مزمن نشان می دهد مصرف مداوم آن، نه تنها به پیشگیری از بیماری های روده کمک می کند بلکه در کاهش سطح کلسترول خون، افزایش سنتز ویتامین های ب کمپلکس و جذب مواد معدنی، بهبود پاسخ ایمنی و جلوگیری از توسعه سرطان روده نقش قابل توجهی دارد.
