کسی هرگز نام علوم زیستی غول آسا (Colossal Biosciences) را نشنیده بود. تا اینکه این شرکت مستقر در تگزاس سال گذشته برنامه‌های خود را برای بازگرداندن دودو اعلام کرد. این ماموت که به طور گسترده به دلیل تمایل به «منقرض کردن» این ماموت پشمالو شناخته شده است، گفت که در مهندسی ژنتیک پرندگان دودو مانند که سپس به موریس، یکی از جزایر ماسکارن اقیانوس هند و تنها زیستگاه دودو قبل از انقراض آورده می‌شود، پیشرفت می‌کند.
ویکاش تاتایا به‌عنوان مدیر حفاظت در بنیاد حیات‌وحش موریس، دهه‌ها برای حفظ گونه‌های بومی باقی‌مانده کشور، از خفاش میوه موریس گرفته تا کبوتر صورتی، یکی از بستگان دودو، کار کرده بود. بنابراین او متعجب شد که سازمانش در جریان نبود – و تا حدودی به انگیزه های پشت پروژه چند میلیون دلاری شک داشت. من اولین کسی بودم که گفتم، دست نگه دار. بسیاری از گونه های گیاهی و جانوری دیگر در موریس وجود دارند که در معرض خطر هستند. این پول می تواند بهتر خرج شود.»
مهندسی ژنتیک
اینکه آیا مهندسی ژنتیک باید برای حفاظت استفاده شود، بحث برانگیز است و بسیاری از آنها به ویژه در مورد انقراض محتاط هستند. اما یک سال بعد، تاتایا بازگشت احتمالی دودو را راهی برای نجات همزمان گونه‌های در خطر انقراض – به ویژه کبوتر صورتی- می‌داند. او می گوید: «ما بسیار مشتاقیم که دودو بازگردانده شود.»
بیشتر بخوانید:
اغلب نادیده گرفته می شود که پیشرفت های بیوتکنولوژی غول آسا و دیگران روی آن کار می کنند می توانند مزایای جانبی مهمی داشته باشند. آنها می توانند مسیری را برای استفاده از ابزارهای ژنتیکی باز کنند تا به سرعت به طیف وسیعی از حیوانات کمک کنند تا در برابر فشارهای ناشی از یک محیط در حال تغییر مقاومت کنند. “سرعت تغییر در طبیعت سریعتر از تکامل است.”
