سال ۲۰۱۲ دانشمندانی که با آژانس فضایی ژاپن کار می‌کردند، تأثیرات حیات در ایستگاه فضایی بین‌المللی را بر روی دسته کوچکی از ماهی مداکا بررسی کردند. مداکا، ماهی کوچک و آب شیرینی است که به نام ماهی برنج ژاپنی نیز شناخته می شود. از آنجا که مداکا ماهی شفافی است و تکثیر آن آسان است. و به محققان دید واضحی از وضعیت استخوان‌ها و روده‌های آن‌ها در هنگام تطبیق با زندگی در فضا می‌دهند، برای تحقیقات فضایی بسیار ارزشمند هستند.
ایستگاه فضایی
به محض اینکه ماهی ها به ایستگاه فضایی بین المللی رسیدند، به داخل مخزن مخصوصی که برای ریزگرانش طراحی شده بود منتقل شدند . یک آزمایشگاه راه دور در مرکز فضایی تسوکو مخزن را مورد مشاهده قرارداد. به نظر می رسد که عواقب میکروگرانش برای ماهی مداکا تفاوت چندانی با تأثیرات آن بروی انسان ندارد. تنها با این تفاوت که تأثیرات بروی ماهی ها بسیار سریعتر ایجاد می شوند. برای انسان، حداقل ده روز طول می کشد تا علائم ظاهر شوند. اما طبق مطالعه جدیدی که در مجله سایینیفیک ریپرت منتشر شده است، مداکا تقریباً بلافاصله پس از رسیدن به مدار شروع به از دست دادن تراکم استخوانی خود کرده است. از آنجایی که اسکلت های انسان و مداکا به روش های مشابهی رشد می کنند، این به دانشمندان نقطه شروع خوبی می دهد تا بفهمند این فرآیند واقعا چگونه اتفاق می افتد.
بیشتر بخوانید:
ادانشمندان و صحبت کردن با نهنگ ها
یک از جالب ترین مشاهدات اولیه هم این بود که پس از رسیدن به ایستگاه فضایی، محیط تازه برای ماهی ها کاملا گیج کننده بود. میکروگرتنش باعث شده بود ماهی ها نتوانند جهت گیری کنند. و در تشخیص جهت بالا و پایین مشکل داشتند و به همین دلیل رفتارهای ناهنجاری مانند شنای معکوس و حرکت چرخشی از خود بروز می دادند. برای تطبیق با شرایط جدید، ماهی ها برای جهت یابی، شروع به استفاده از نور چراغ های محفظه کردند.
