«مرگ بزرگ» ۹۰٪ از حیات را از بین برد، سپس ۵ میلیون سال گرمای کشنده از راه رسید. فسیل‌های جدید دلیل آن را توضیح می‌دهند. حدود ۲۵۲ میلیون سال پیش، حیات روی زمین فاجعه بارترین ضربه خود را تا به امروز متحمل شد: یک رویداد انقراض جمعی معروف به «مرگ بزرگ» که حدود ۹۰٪ از حیات را از بین برد. آنچه پس از آن رخ داد، مدت‌هاست دانشمندان را متحیر کرده است. سیاره زمین به طرز کشنده ای داغ شد و ۵ میلیون سال به همین منوال باقی ماند. تیمی از محققان بین‌المللی می‌گویند که اکنون با استفاده از گنجینه ای عظیم از فسیل‌ها، علت این موضوع را کشف کرده‌اند و همه چیز حول محور جنگل‌های گرمسیری می‌چرخد. یافته‌های آنها که در مجله «نیچر کامیونیکیشنز» منتشر شد، ممکن است به حل یک معما کمک کند، اما همچنین هشداری جدی برای آینده است.
دوره پرمین
مرگ بزرگ، بدترین رویداد از پنج رویداد انقراض جمعی بود که تاریخ زمین را رقم زده‌اند و پایان دوره زمین شناسی پرمین را رقم زد. این رویداد به دوره‌ای از فعالیت‌های آتشفشانی در منطقه‌ای معروف به تله های سیبری نسبت داده شده است که مقادیر عظیمی از کربن و سایر گازهای گرمایش سیاره را به جو آزاد کرد و باعث گرمایش شدید جهانی شد. تعداد زیادی از گیاهان و حیوانات دریایی و خشکی از بین رفتند، اکوسیستم ها فروپاشیدند و اقیانوس‌ها اسیدی شدند. با این حال، آنچه کمتر مشخص بوده این است که چرا اینقدر گرم شده و چرا شرایط «فوق گلخانه ای» برای مدت طولانی، حتی پس از توقف فعالیت آتشفشانی، ادامه داشته است. ژن شو، نویسنده این مطالعه و پژوهشگر دانشکده زمین و محیط زیست دانشگاه لیدز، گفت: «سطح گرمایش بسیار فراتر از هر رویداد دیگری است.»
برخی نظریه ها حول محور اقیانوس و این ایده می‌چرخند که گرمای شدید، پلانکتون‌های جاذب کربن را از بین برده یا ترکیب شیمیایی اقیانوس را تغییر داده تا در ذخیره کربن کمتر موثر باشد. اما دانشمندان دانشگاه لیدز در انگلستان و دانشگاه علوم زمین چین فکر می‌کردند که پاسخ ممکن است در یک نقطه عطف اقلیمی نهفته باشد: فروپاشی جنگل‌های گرمسیری.
انقراض بزرگ
بنجامین میلز، نویسنده‌ی این مطالعه و استاد تکامل سیستم زمین در دانشگاه لیدز، گفت: «رویداد انقراض بزرگ در حال مرگ منحصر به فرد است. زیرا تنها موردی است که در آن تمام گیاهان از بین می‌روند.» برای آزمایش این نظریه، آنها از بایگانی داده‌های فسیلی در چین استفاده کردند. که طی دهه ها توسط سه نسل از زمین شناسان چینی گردآوری شده بود.
آنها فسیل ها و سازندهای سنگی را تجزیه و تحلیل کردند تا سرنخ هایی در مورد شرایط آب و هوایی گذشته به دست آورند. این به آنها اجازه داد تا نقشه هایی از گیاهان و درختانی که در هر قسمت از سیاره زندگی می‌کردند را قبل، حین و بعد از رویداد انقراض بازسازی کنند. میلز به خبر گزاری سی ان ان گفت: «هیچ کس قبلا نقشه هایی مانند این را تهیه نکرده است.»
نتایج، فرضیه آنها را تایید کرد و نشان داد که از بین رفتن پوشش گیاهی در طول رویداد انقراض جمعی، توانایی سیاره زمین در ذخیره کربن را به میزان قابل توجهی کاهش داده است. به این معنی که سطوح بسیار بالایی از کربن در جو باقی مانده است.
جنگل ها با جذب و ذخیره کربن گرمایش زمین، یک حائل اقلیمی حیاتی هستند. آنها همچنین نقش مهمی در «هوازدگی سیلیکات» ایفا می‌کنند. فرآیندی شیمیایی که شامل سنگ ها و آب باران می‌شود و راه اصلی حذف کربن از جو است. ریشه های درختان و گیاهان با شکستن سنگ‌ها و رسیدن آب شیرین و هوا به آنها، به این فرآیند کمک می‌کنند.
چرخه کربن
میلز با اشاره به نحوه حرکت کربن در زمین، بین جو، زمین، اقیانوس‌ها و موجودات زنده به سی ان ان، گفت: «هنگامی که جنگل ها از بین می‌روند، شما چرخه کربن را تغییر می دهید.» مایکل بنتون، استاد دیرینه شناسی دانشگاه بریستول، که در این مطالعه مشارکتی نداشت، گفت که این تحقیق نشان می‌دهد: «نبود جنگل ها واقعا بر چرخه های منظم اکسیژن و کربن تاثیر می گذارد. و دفن کربن را سرکوب می کند و بنابراین سطوح بالای دی اکسید کربن برای مدت طولانی در جو باقی می ماند.»
او افزود، این موضوع «یک اثر آستانه‌ای» را برجسته می کند، جایی که از بین رفتن جنگل‌ها «در مقیاس‌های زمانی اکولوژیکی برگشت ناپذیر» می‌شود. سیاست های جهانی در حال حاضر حول این ایده می چرخند که اگر سطح دی‌اکسید کربن قابل کنترل باشد، می توان آسیب را معکوس کرد. بنتون گفت: «اما در آستانه، بازیابی حیات دشوار می شود.»
گرمایش جهانی
میلز گفت، این نکته کلیدی از این مطالعه است. این نشان می‌دهد که اگر گرمایش سریع جهانی باعث فروپاشی جنگل‌های بارانی سیاره در آینده شود، چه اتفاقی ممکن است رخ دهد. نقطه‌ی عطفی که دانشمندان بسیار نگران آن هستند. حتی اگر انسان‌ها به طور کامل انتشار آلودگی گرمایش سیاره را متوقف کنند، ممکن است زمین خنک نشود. او گفت، در واقع، گرمایش می‌تواند تسریع شود.
کورسوی امیدی وجود دارد: جنگل های بارانی که در حال حاضر مناطق گرمسیری را پوشانده‌اند، ممکن است در برابر دماهای بالا نسبت به جنگل‌هایی که قبل از مرگ بزرگ وجود داشتند، مقاوم تر باشند. این سوالی است که دانشمندان در مرحله بعدی به آن می پردازند. میلز گفت: این مطالعه هنوز یک هشدار است. « یک نقطه اوج غیر قابل برگشت وجود دارد. اگر جنگل‌های گرمسیری را بیش از حد گرم کنید، ما آمار و داده های بسیار خوبی از آنچه اتفاق می‌افتد داریم. و این بسیار بد است.»
