با جدایی فاحش بین غنی و فقیر، دزدی و غارت مقبره ها در همه جوامع باستانی وجود داشت. اشراف به معنای واقعی کلمه ثروتشان را با خود به گور می بردند، در حالی که در جوامعی زندگی می کردند که اغلب افراد غذای کافی برای تغذیه خانواده خود نداشتند. غارت مقبره و ثروت دفن شده که یک اقتصاد سایه بود، اغلب توسط خلافکارانی هدایت می شد که اطلاعات درونی از مقبره و ساخت وساز آن داشتند. بتسی ام. برایان، مصر شناس دانشگاه جان هاپکینز می‌گوید احتمالاً بسیاری از غارتگران یا خودشان به ساختن سازه‌ها کمک کرده بودند. یا به کسی که در ساختن مقبره‌ها نقش داشته است، رشوه داده بودند.
برخی از غارتگران مقبره، سنگ‌تراش‌ها و صنعت‌گرانی بودند که شکاف‌هایی در دیوار قبرها ایجاد می‌کردند. یا می‌دانستند که کدام سنگ بستر شل و ضعیف است که از طریق حفر تونل به گنجینه‌های موجود در آن برسند. دیگران با پرداخت رشوه به نگهبانانی که برای محافظت از مقبره ها باقی مانده بود به راحتی وارد مقبره ها می شدند. غارت به طور مداوم در طول تاریخ مصر باستان اتفاق افتاده است، اما در طول دوره اول و دوم میانی بیشترین شیوع را داشته است. در غیاب یک حاکم مقتدر، حکومت مرکزی تضعیف شده بود و پول کمتری برای محافظت از قبور داشت. پایان پادشاهی نوین همچنین آغاز دوره ای از فساد و بی ثباتی بود که منجر به سرقت گسترده مقبرها شد.
سرقت کارگران
مقامات برای جلوگیری از سرقت مقبره ها اقدامات هم انجام داده بودند مانند حک کردن نفرین بر درها برای ترساندن غارتگران. برخی از مقبره ها، مانند مجموعه هرمی جوسر، با آوار پر شده بودند تا راه عبور به اتاق های مقبره را مسدود کنند. در طول پادشاهی جدید (حدود ۱۵۵۰ تا ۱۰۷۰ قبل از میلاد)، حاکمان به جای اهرام بالای زمین، در زیر زمین دفن می شدند. کارگرانی که وظیفه ساختن این مقبره های مخفی را داشتند در دیرالمدینه، روستایی در نزدیکی دره پادشاهان زندگی می کردند. اگرچه انزوای جامعه کارگران و همجواری آن ها با یکدیگر برای کاهش احتمال سرقت در نظر گرفته شده بود، اما در نهایت نتیجه معکوس داشت و تشکیل باندهای سرقت در این جامعه را تشویق کرد.
کارگرانی که وظیفه مهر و موم کردن مقبره ها را بر عهده داشتند، بهترین دسترسی را به گنجینه ها را داشتند. آیدان دودسون، مصر شناس در دانشگاه بریستول در انگلستان، می گوید که آنها اغلب آخرین کسانی بودند که بیرون می آمدند. بنابراین اگر مقبره هایی را که برای محافظت از آنها استخدام شده بودند غارت می کردند، هیچ کس متوجه نمی شد. گاهی اوقات، مقبره ها دست نخورده به نظر می‌رسیدند، اما هنگامی که تابوت باز می‌شد، نقاب طلایی که زمانی صورت فرعون را زینت می‌داد به غارت رفته بود.
بیشتر بخوانید:
سنگ تراشی به نام آمنپانوفر در اعترافاتی به تاریخ حدود ۱۱۱۰سال قبل از میلاد می گوید: “ما ابزار مسی خود را برداشتیم و به زور از درون هرم این پادشاه راهی شدیم. پس از کندن طلا و جواهرات مومیایی‌های سلطنتی تابوت‌هایشان را آتش زدندیم و اثاثیه‌شان را دزدیدیم. سپس غنائم مقبره را بین خود تقسیم کردیم».
