مهاجرت پرندگان قرن هاست که مردم را متحیر کرده است. در حالی که جوامع بومی اطلاعات خوبی در مورد کوچ پرندگان داشتند. در عهد قدیم دانستن اینکه پرندگان دقیقاً کجا میروند بیشتر در حد حدس و گمان بوده. اگرچه برخی از آن گمانه زنی ها به واقعیت نزدیک بوده اند. در اوایل قرن چهارم پیش از میلاد، ارسطو به درستی این فرضیه را مطرح می کند که پرندگان از استپهای سکا به باتلاقهای جنوب مصر مهاجرت میکنند و به مهاجرت درناها از ایران اشاره می کند. اما در غیاب شواهد ملموس، افسانههایی در مورد پرندگانی که در کف دریاچهها به خواب زمستانی میروند و تا ماه سفر میکنند همچنان تا قرن نوزدهم ادامه یافت.
تا اینکه در بهار سال ۱۸۲۲، یک لک لک سفید در میان مردم شهر مکلنبورگ آلمان همه را شگفت زده کرد. این گونه از لک لک ها معمولاً در طول تابستان در سراسر اروپا زندگی می کنند. اما زمانی که این پرنده در ملک یکی از زمین داران محلی فرود آمد خبرساز شد. چرا که پرنده نیزه ای ۷۶ سانتیمتری در گردنش داشت. و نوک و بدنه نیزه هم به صورت عمودی از گردن این پرنده فرو رفته و نصف آن از طرف دیگر گردنش بیرون زده بود. پرنده بخت برگشته که به شکلی از جراحت نیزه جان سالم به در برده بود. پس از چند روز پرسه زدن در منطقه با تیر یک شکارچی از پای درآمد.
تاکسیدرمی
جسد لک لک به مجموعه جانورشناسی دانشگاه روستوک منتقل شد. پس از انجام تحقیقاتی، گیاه شناسی به نام هاینریش گوستاو فلورک به این نتیجه رسید که این پرنده احتمالاً در زمستان در منطقه نیل علیا در سودان امروزی زخم برداشته بود. چرا که در آنجا چنین نیزههایی وجود داشتند که معمولاً از آنها در شکار و جنگ استفاده می شد. این پرنده تاکسیدرمی شده که از آن زمان به عنوان « لک لک پیکان» ( pfeilstorch در آلمانی ) شناخته می شود. در دانشگاه روستوک به نمایش گذاشته شده است. اگرچه این لک لک مشهورترین نمونه بود، اما شاید بیش از دوجین پرنده از این قبیل در منطقه مشاهده شده بودند که تکه هایی از این نیزها بر تنشان فرو رفته بود.
بیشتر بخوانید:
اسکات ویدنسول، کارشناس پرندگان میگوید در حالی که لک لک پیکان اولین مدرک ملموس مهاجرت پرندگان از راه دور در نظر گرفته میشود. اما درک ما از این پدیده را یک شبه تغییر نداد بلکه اکتشافات تدریجی بوده اند. دانش مستقیم مهاجرت با اکتشاف اروپا در جهان جنوب، جایی که بسیاری از پرندگان زمستان خود را در آنجا می گذرانند افزایش یافت. برخی از محققان، مانند طبیعت شناس انگلیسی هنری بیکر تریسترام، اطلاعات مفیدی را از مردم محلی که در مورد پرندگان منطقه آگاهی زیادی داشتند و با مهاجرت آن ها آشنا بودند جمع آوری کردند. دانشمندان با استفاده از حلقههای آلومینیومی با کد منحصربفرد که در اروپا رایج شدهاند. بهتر میتوانستند تک تک پرندگان را ردیابی کنند و بفهمند که آن ها کجا می روند و سالانه چه تعداد از آنها بازمیگردند.