“هرچقدر انسان با تامل بیشتر به وضعیت دون خود آگاه شود، بیشتر خشمگین خواهد شد و در نتیجه این آگاهی روحیه آنارشیستی آزادی و عزم عمل راسخ در او بیدار میشود. این در مورد هرشخص، مرد یا زن، حقیقت دارد. حتی اگر کلمه “آنارشیست” هرگز به گوش او نخورده باشد.”
نستور ایوانویچ ماخنو، آنارشیست انقلابی اوکراینی و فرمانده ارتش جدایی طلب آنارشیست اوکراین از سال ۱۹۱۷ تا ۱۹۲۱ بود. او در یک خانواده فقیر به دنیا آمد. و به یکی از برجسته ترین چهره های مبارز در جنگ های پارتیزانی علیه امپراطوری تزار تبدیل شد.
ماخنووشچینا
ماخنو فرمانده ارتش شورشی انقلابی اوکراین بود که به ماخنووشچینا معروف شد. ماخنووشچینا در واقع یک جنبش و پدیده دهقانی بود که به یک حرکت اجتماعی وسیع تبدیل شد. این جنبش در ابتدا تنها در اطراف شهر زادگاه ماخنو یعنی هولیایپوله متمرکز بود. اما در طی جنگ داخلی روسیه نفوذ زیادی بر مناطق وسیعی از جنوب اوکراین اعمال کرد. ماخنو و همراهانش “آنارکو- کمونیست” بودند و سعی داشتند جنبش را بر همین سمت و سو سوق دهند. ماخنو به شدت ضد هر فرقه و جناحی بود که سعی داشت قدرت خود را بر مردم جنوب اوکراین تحمیل کند. در پی این مخالفت با تحمیل قدرت، او با نیروهای جمهوری ملی اوکراین، قدرت های مرکزی آلمان و اتریش-مجارستان، دولت هتمانات (ایالت قزاق در منطقه اوکراین مرکزی) ارتش سفید و ارتش سرخ و سایر نیروهای کوچکتر به رهبری آتمان ها (رهبران و سرکردگان نیروهای قزاق) جنگید.
ماخنو و حامیانش کوشیدند تا زندگی اجتماعی و اقتصادی را بر اساس خطوط آنارشیستی سازماندهی کنند. از جمله ایجاد مزارع اشتراکی بر زمین هایی که متعلق به خان ها و مالکان قبلی بود ، بازپس گیری و توزیع مجدد متساوی زمین به دهقانان، و سازماندهی انتخابات آزاد برای شوراهای محلی و منطقه ای. با این حال، اختلال در جنگ داخلی مانع از ایجاد پایگاه ارضی پایدار برای هر گونه آزمایش اجتماعی درازمدت شد.
بیشتر بخوانید:
لئوپولد دوم و تاریخ پنهان کنگو
“قانونشان را بسوزان و زندان هایش را ویران ، جلاد این بلای بشریت را بکش، اقتدار را در هم بشکن!”
اگرچه ماخنو ارتش سرخ را تهدیدی بر توسعه ایده های آنارشیستی میدید، دو بار با اتحاد با بلشویک ها در یک جبهه بر ضد ارتش سفید جنگید. پس از شکست ارتش سفید در کریمه، ارتش سرخ با تشکیل کمپینی علیه ماخنووشچینا توانست آنها را شکست دهد. مخنو در سال ۱۹۲۱ از مرز رومانی گذشت و به پاریس تبعید شد. او زندگی را در کنار همسر و دخترش در پاریس آغاز کرد. در طی این زمان و تا هنگام مرگش در سال ۱۹۳۴، او چندین کتاب از خاطراتش و همچنین صدها مقاله منتشر نمود. ماخنو نقش مهمی در توسعه بحث هایی پیرامون سازمانی دهی اتحادیه عمومی آنارشیست ها ایفا کرد.
