تمثیل ارابه افلاطون، که در فایدروس یکی از مکالمات مهم افلاطون آمده است تصویر ارابه‌داری را ترسیم میکند که توسط دو اسب بالدار کشیده می‌شود
در فایدروس، افلاطون (از طریق سخنرانش، سقراط) تمثیل ارابه را برای توضیح ماهیت سه جانبه روح یا روان انسان به تصویر میکشد.
ارابه را دو اسب بالدار می‌کشند. در ارابه، سواری قرار دارد که وظیفه دارد این اسب های ناهمگون را هدایت و مهار کند تا ارابه را با قدرت و توانایی به حرکت درآورد. مقصد ارابه بهشت و دستیابی به زیبایی، خرد، شجاعت، عدالت، نیکی، حقیقت و دانش مطلق است.
ارابه سوار در این سفر به آسمان به صفی از خدایان به رهبری زئوس می پیوندد. بر خلاف روح انسان، خدایان اسب هایی فناناپذیر برای کشیدن ارابه های خود دارند و می توانند به راحتی اوج بگیرند. از طرف دیگر، فانی ها سواری بسیار آشفته تری دارند. یکی از اسبها می خواهد بلند شود، اما اسب دیگر سعی می کند ارابه را به سمت زمین بکشد. در حالی که اسبها در جهت‌های مخالف حرکت می‌کنند، و ارابه‌بان تلاش میکند تا آنها را هماهنگ کند، ارابه‌اش به پایین متمایل می‌شود.
اگر ارابه‌سوار بتواند ماورا و ویژگی‌ها را ببیند، می‌تواند بار دیگر بسوی آسمان پرواز کند. اما اگر نتواند ارابه را هدایت کند، بال‌های اسبها به دلیل کمبود تغذیه بی جان می‌شوند، یا در اثر برخورد اسبها و کشمکش و ناهماهنگی، می‌شکنند. سپس ارابه به زمین سقوط می کند، اسب ها بال های خود را از دست می دهند و روح در کالبد انسان به پایین سقوط میکند. درجه سقوط روح، بر اساس میزان حقیقتی است که در هنگام حضور در آسمان تجربه کرده است. هر چه ارابه‌بان حقایق بیشتری را در سفر خود ببیند و تجربه کند، سقوط او کم‌تر می‌شود و حرکت دوباره بسوی بالا برای او آسان‌تر می‌شود.
تفسیر تمثیل
تمثیل افلاطون از ارابه تشبیهی از تعالی معنوی و دستیابی به سلامت روح، جان و روان است. در این تمثیل، روح سه جانبه انسان به تصویر کشیده شده است. ارابه، ارابه سوار و اسب های سفید و سیاه نماد روح، و سه جنبه آن هستند.
در تمثیل ارابه، ذهن انسان یک ارابه با یک راننده و دو اسب است. یک اسب مطیع است و به خوبی گوش می دهد. اسب دیگر سرکش است، مانند احساساتی که ممکن است شما را به سمت انتخاب های ناخوش آیند سوق دهد. راننده مانند توانایی شما برای فکر کردن و تصمیم گیری است.
بیشتر بخوانید:
نظریه فروید در مورد جنبه‌های شخصیت
این تمثیل سه بخش روح انسان را توصیف میکند: بخش تعقل، بخش احساسات و تمایلات مانند شجاعت و بخش آرزو که طالب تغذیه و خواهش‌های نفس است. این تمثیل نشان میدهد که وقتی احساسات و امیال انسان را به هر سو میکشاند، چگونه آنها را کنترل و مدیریت کنیم. در این میان بخش تعقل باید مسئول انتخاب چیزهای نیک و ماندگار باشد.
بنابر این تمثیل ما باید هر دوی اسب ها که نماینده تمایلات ما هستند را کنترل کنیم و اجازه
دهیم عقل بر هر دوی آنها فرمانروایی و آنان را هماهنگ کند.
