کشوری واقعی بنام جمهوری موز وجود ندارد، اما برخی کشورها واجد شرایط هستند. جمهوری موز، هر چقدر هم که خنده دار به نظر می رسد، برچسب یا نشانه خوبی برای هیچ کشوری نیست. جمهوری موز به کشوری گفته می شود که اقتصاد آن صرفاً به درآمد حاصل از صادرات یک محصول یا کالا وابسته است. بنابراین، این کشورها به شدت به شرکت ها یا صنایع خارجی وابسته می شوند.
ویژگی ها
کشوری که به عنوان جمهوری موز شناخته می شود، دارای ویژگی های متمایز و متعددی است. ساختار حکومت ناکارآمدی دارد که به طور منظم منجر به فساد گسترده در میان مقامات دولتی از بالا تا پایین می شود. فقر گسترده است و دولت با یک طبقه بالای بسیار کوچک همه منابع کشور را کنترل می کند. نابرابری اجتماعی و اقتصادی به طور کلاسیک بالاست. در حالی که طبقه متوسط یا وجود ندارد یا بسیار کوچک است. طبقات پایین معمولاً به حاشیه رانده شده یا تحت ستم هستند. در نتیجه، جمهوری های موز مستعد ناآرامی های مدنی ناشی از مشکلات اقتصادی هستند.
حکومت غیر دموکراتیک از یک سو و شرکت های خارجی که زیرساخت های کشور را در اختیار دارند از سوی دیگر، در نهایت کنترل کشور را در دست دارند. در نتیجه، یک جمهوری موز یک جمهوری مستقل نیست زیرا شهروندان آن نقشی ندارند و نمی توانند دولت را از طریق نمایندگان منتخب کنترل کنند.
بیشتر بخوانید:
عرق خوری، میراثی از جدمان میمون!
یک شرکت آمریکایی به نام “شرکت متحده میوه ” یا یونایتد فروت کامپانی در کلمبیا و هندوراس فعالیت می کرد و به دلیل وابستگی دو کشور به این شرکت، هر دو کشور به جمهوری موز تبدیل شدند. توانایی شرکت یونایتد فروت برای قطع تجارت این کشورها با ایالات متحده به این شرکت اهرم قابل توجهی برای اعمال نفوذ بر این دولت ها داد. در سال ۱۹۲۸، کارگران یونایتد فروت در کلمبیا برای شرایط کاری بهتر دست به اعتصاب زدند. این شرکت از مذاکره با کارگران امتناع کرد و برای سرکوب و کشتار آنها ارتش کلمبیا را سازماندهی کرد و در نتیجه این واقعه به کشتار موز معروف شد. این یک نگاه اجمالی به کاری است که یک شرکت خارجی در جمهوری موز می تواند انجام دهد.
