صدها بیت شعر فارسی در اشعار شعرای قدیم و نو در وصف چشم وجود دارند. آنها چشم را بعنوان دریچه ای به مغز و دل انسان تشبیه کرده و از جادوی چشم، زیبایی چشم، اشک چشم، خنده در چشم گفته اند. بر اساس یافته های علمی، برخی از این وصف ها در مورد چشم درست بوده است.
چشم بشر دو میلیون اجزا دارد و ماهیچه های چشم سریعتر از هر ماهیچه بدن حرکت میکنند. این همه اجزای جداگانه و حرکت سریع برای انتقال نور از طریق چشم به مغز است. درست است. چشم خود نمی بیند، نور را به مغز انتقال میدهد و مغز با تجزیه تحلیل نورهایی که از چشم دریافت میکند به ما میگوید نورهایی که از طریق چشم دریافت کرده چه هستند. این انتقال نور از چشم به مغز و نتیجه تجزیه تحلیل مغز آنقدر سریع انجام میگیرد که ما فکر میکنیم همه اینها در چشم اتفاق می آفتد.
مطالب مربوط:
آیا کل هستی داخل مغز یک نفر است؟
تفاوت بین ذهن من ( َنفس) و خود واقعی
چشم از طریق رگهای عصبی به مغز متصل شده است و برای همین هم چشم بخشی از مغز نیز محسوب میشود. برای همین هم باور بر این است که آنچه انسان در دل و فکر خود دارد را میتوان در چشم او دید و یا حس کرد. احساسات نتیجه فکر بشر در مورد چیزی و در برداشت اش در مورد آن است. شادی، و غم، و اندوه، نگرانی، و اضطراب را همه در چشم شخص میتوانند به راحتی ببینند، پس چرا نشود احساسات دیگر را که نتیجه تفکر و برداشت بشر نسبت به هر موردی است، در چشمان او دید؟
چشم بشر نه خود دستگاه بیننده، بلکه دستگاهی بسیار پیچیده و سریع برای انتقال نور به مغز برای دیدن، و هم دستگاهی برای انعکاس افکار و احساسات بشر است.
