آمارها نشان می‌دهد که میانگین سن فوت در سیستان و بلوچستان به ۵۰/۷ سال و در کرمان به ۶۲/۷ سال رسیده است. که فاصله‌ای حدود ۳۰ ساله با دیگر استان ها دارد. این در حالی است که استان‌های شمالی مانند گیلان و مازندران، میانگین سن فوت بالای ۷۰ سال را ثبت کرده‌اند. کارشناسان معتقدند عوامل متعددی در این اختلاف چشمگیر نقش دارند. از جمله محرومیت از خدمات بهداشتی، کیفیت پایین زندگی و جبرجغرافیایی. مرکز پژوهش‌های ایران اعلام کرده که نزدیک به ۳۰ درصد خانوارهای سیستان و بلوچستان در محرومیت به سر می‌برند. که ۲۸ درصد بیشتر از استان تهران است.
بیشتر بخوانید:
یافتن درمان برای فائق آمدن بر افسردگی و اضطراب بدون استفاده از دارو
این محرومیت در زمینه‌های مختلف از جمله اشتغال، آموزش و بهداشت مشهود است. عدم ایجاد زیرساخت‌های مناسب، بسیاری از مردم این استان را به سمت مشاغل کاذب و خطرناک مانند قاچاق سوخت سوق داده است. از سوی دیگر، آمارها نشان می‌دهد که درآمد سالانه خانوارهای شهری در سیستان و بلوچستان، پایین‌ترین سطح در ایران را دارد. در سال ۱۳۹۹، اختلاف درآمد سالانه این استان با تهران به ۶۲ میلیون تومان رسید، در حالی که تراز درآمد-هزینه در تهران بیش از ۱۴ میلیون تومان و در سیستان و بلوچستان تنها ۲/۵ میلیون تومان بود. کارشناسان معتقدند که با وجود ظرفیت‌های بالقوه مانند بندر چابهار و جاذبه‌های گردشگری، عدم سرمایه‌گذاری و توجه به این مناطق، باعث تشدید فقر و کاهش کیفیت زندگی شده است. این وضعیت نه تنها بر امید به زندگی، بلکه بر سلامت روانی و اجتماعی مردم نیز تأثیر منفی گذاشته است.
دیدگاهتان را بنویسید