دانشمندان بر اساس یک سری مطالعات جدید بر این باورند که رقص میتواند با ایجاد مسیرهای عصبی و تقویت ارتباطاتی که در اثر پارکینسون تخریب شده‌اند، به مبتلایان کمک کند با مشکلات گفتار و راه رفتن مقابله کنند. پژوهشگران از دهه‌ها پیش، از رقص به عنوان درمانی برای افراد مبتلا به بیماری‌های مغز و اعصاب استفاده کرده‌اند. پژوهشگران با در نظر گرفتن اینکه اختلالات مغز و اعصاب مانند پارکینسون و آلزایمر به فروپاشی مسیرهای عصبی موجود منجر می‌شوند. متوجه شده‌اند که رقص درمانی میتواند توانایی مغز را برای ایجاد ارتباطات و مسیرهای عصبی جدید تقویت کند.
حرکات بدن، به خودی خود دارای مزایای زیادی است. از جمله کاهش استرس، کاهش التهاب در بدن و حتی ارتقاء سلامت مغز. در حقیقت، محققان پی برده‌اند که بخش زیادی از ارتباطات روزانه ما غیر کلامی است. علاوه بر این خاطرات هولناک و زخم‌های روانی در قسمت‌های غیر کلامی مغز، رمزگذاری یا ذخیره می‌شوند. بنابراین و با توجه به اهمیت حرکات بدنی در ارتباطات روزانه و خاطرات هولناک، منطقی است که از طریق شیوه‌های مناسب، می‌توانیم از حرکت و جنب و جوش، برای بیان داستان، جسمی سازی و آزادسازی هیجانات و کمک به افراد برای پیشروی در زندگی استفاده کنیم.
اهمیت حرکات بدنی
همانند یوگا و مدیتیشن، رقص و حرکت درمانی بر تنفس عمیق از طریق دیافراگم تمرکز دارد. این حرکت تنفسی آگاهانه، عصب واگ را که عصبی بزرگ بوده و تعدادی از فرایندهای بیولوژیکی بدن را هماهنگ میکند تحت فشار قرار داده و آن را فعال می‌سازد. رقصیدن احتمال ابتلا به پوکی استخوان را کاهش می دهد. به این دلیل که گام های رقص بر استخوانها فشاری وارد می کند که کمک می کند تا مستحکم و متراکم بمانند. هرچه استخوانهای شما متراکم تر باشند، استحکام بیشتری خواهند داشت و در مواقع افتادن یا زمین خوردن کمتر دچار شکستگی می شوند. همچنین حرکات پر جنب و جوش رقص برای عضلات و مفاصل نیز مفید هستند و از ابتلا به ورم مفاصل جلوگیری میکند.
رقص درمانی، روشی جامع و موثر برای بهبود سلامت روان و جسمانی است. این روش درمانی نه تنها به افراد کمک میکند تا با احساسات خود ارتباط برقرار کنند. بلکه به آن‌ها کمک میکند تا به پتانسیل کامل خود دست یابند. اگر به دنبال راهی برای بهبود کیفیت زندگی خود هستید، رقصیدن را در برنامه روزانه خود قرار دهید.
بیشتر بخوانید:
دیدگاهتان را بنویسید