در ویرانه های پمپئی، بازدیدکنندگان نه تنها می توانند خانه ها، نقاشی های دیواری و آثار باستانی شهر را ببینند. آنها همچنین می توانند خود مردم پمپئی را ببینند. قالب های گچی از اجساد سوخته شهروندان پمپئی، که ظاهرا درست در جایی قرار دارند که پس از فوران آتشفشان وزوویوس در سال ۷۹ پس از میلاد جان خود را از دست دادند.
باستان شناسان قرن نوزدهم این قالب ها را با ریختن گچ در حفره های انسان شکل در خاکستر منجمد شده ای که پمپئی را پوشانده بود، ایجاد کردند. قالب هایی که داستان غم انگیزی را نشان می دهند. در یک خانه، قالب چهار نفر که در زیر یک راه پله جمع شده اند، مدت هاست که به عنوان یک خانواده تلقی می شوند. یکی از قالب ها، که گمان می رود مادر باشد، یک کودک کوچک را در آغوش گرفته است.
تجزیه و تحلیل ژنتیکی
اکنون، تحقیقات ژنتیکی جدید برخی از روایت های طولانی مدت در مورد این قالب ها را واژگون کرده است. بر اساس یک مطالعه اخیر که در”کرنت بیولوژی” منتشر شده است. قالب های چهار نفره در خانه موسوم به دستبند طلایی که به خاطر جواهرات “مادر” نامگذاری شده اند، احتمالا همگی مرد هستند. پس از تجزیه و تحلیل ژنتیکی روی اسکلت های آن چهار نفر که دی ان ای شان جذب قالب های گچی شده اند، محققان به این نتیجه رسیدند که هیچ یک از این قربانیان با هم ارتباط خانوادگی ندارند.
دیوید کاراملی، یکی از نویسندگان این تحقیق، در بیانیه ای می گوید: این تحقیق نشان می دهد که چگونه تجزیه و تحلیل ژنتیکی می تواند به طور قابل توجهی به داستان های ساخته شده از داده های باستان شناسی اضافه کند. این یافته ها مفاهیم ماندگار را به چالش می کشد، مانند ارتباط جواهرات با زنانگی یا تفسیر مجاورت فیزیکی به عنوان شواهدی از روابط خانوادگی.
تنوع اقوام
به گفته نیکولا دیویس از گاردین، محققان به این نتیجه رسیدند که این مرد دستبند به دست، موهای مشکی و پوست تیره داشت. و سه نفر از چهار نفر زیر پله ها ریشه اجدادی در شمال آفریقا یا مدیترانه شرقی داشتند.
تیم تحقیقاتی ۱۴ گچ را تجزیه و تحلیل کردند و پنج مورد دی ان ای از آنها استخراج کردند. یافته های آنها نه تنها «تغییرات غیرمنتظره در جنسیت و خویشاوند قربانیان را نشان می دهد. بلکه در مجموع نشان می دهد که پمپئی مکان متنوعی از لحاظ قومیت و فرهنگ بوده است.
بیشتر بخوانید:
این مطالعه سوگیری ها را در برداشت های طولانی مدت از جنسیت، ریشه و روابط قربانیان پمپئی روشن کرده است. و نشان می دهد که چقدر اطلاعات کمی در مورد برخی از این رویدادها وجود دارد. وقتی ابزار علمی جدید در بازبینی وقایع باستانی به کار گرفته می شوند، حقایقی عریان می شوند که کاملا متفاوت از بازسازی صحنه و روایت ها هستند.
دیدگاهتان را بنویسید