هر روزه بیش از چهل هزار بار در طی شبانه روز بر روی کره ما رعد و برق زده میشود. عنکبوتها با استفاده از این فرایند برای تغییر مکان خود به مسافت های طولانی استفاده میکنند. اتمسفر کره زمین را می توان یک محوطه با جریانات الکتریکی و مغناطیسی دانست. لایه بالایی دارای بار مثبت و لایه سطحی دارای بار منفی است.
عنکبوتها برای استفاده از این تفاوت بار الکتریکی محیط اطراف خود، با بالا رفتن از درختان، ساختمانها و…، خود را به نقطه ای بلند رسانده. و با پرتاب تار خود سعی میکنند که بار الکتریکی منفی را به دام بیندازد. سپس با استفاده از تنیدن تار، این اختلاف بار الکتریکی خود را به سمت دلخواه پرتاب میکنند. دانشمندان این تکنیک را بالونینگ نامیده اند. که پس از تحقیقاتی دقیق و مطالعه در محیط آزمایشگاهی در سال ۲۰۱۳ توانستند به این راز عنکبوتها دسترسی پیدا کنند.
داروین جوان
وقتی که داروین جوان حدود ۱۸۵ سال پیش در یک جزیره که صد کیلومتر از خشکی اصلی فاصله داشت سوار کشتی شد متوجه هزاران عنکبوت بسیار کوچک می شود. این منظره مانند این بود که انگار کشتی لنگر گرفته در ساحل جزیره را به اشغال در آورده بودند. داروین متوجه طناب های بادبان کشتی میشود که کاملا پوشیده از تار عنکبوت بود و این پدیده برایش سوال بر انگیز میشود.
برای داروین که فردی دقیق و کنجکاو بود، حضور عنکبوت در کشتی که صد کیلومتر از خشکی اصلی فاصله داشت غیرقابل قبول به نظر می رسید. او در یادداشت های آن سفر نوشته که وجود عنکبوت در جزایر دور از خشکی اصلی، غیرقابل توضیح است.
بعدها ایده سفر عنکبوت از طریق باد شیوع پیدا کرد. اما پرواز عنکبوتها به فواصل طولانی، از نظر ریاضی با این روش غیرممکن به نظر می رسید. بعدها حتی معلوم شد که عنکبوت ها تا ارتفاع چهار کیلومتری درآسمان دیده شده اند. و توانسته اند به جزایری برسند که حدود ۱۵۰۰ کیلومتر از خشکی فاصله دارد. داروین حتما برایش شگفت آور بود و ذوق زده می شد اگر می فهمید عنکبوتها چطور بدون اینکه بال داشته باشند صدها کیلومتر پرواز می کنند.
بیشتر بخوانید:
بزرگترین مرجان جهان در اقیانوس آرام کشف شد
اما امروزه میدانیم که عنکبوتها با استفاده از الکتریسیته ساکنی که بسیار شبیه به تولید الکتریسیته با مالش پارچه پشمی بر روی بادکنک است و با پرتاب تار خود سوار بر بار الکتریکی محیط اطراف خود شده و پرواز میکنند.
دیدگاهتان را بنویسید